- Tieben Vaalegeer (1746-1789?) door D. Hillenius
- Rectificatie
- Kerst in Boston door Henk Romijn Meijer
- [Gedichten]
- Litteraire periodieken in Oost-Europa door Tom Eekman
- Russische notities
- Nikolaj Staršinov: ‘Soldaty my’
- Jevgeni Vinokoerov
- Andréj Voznesénski: ‘Zelfontboezeming’
- AndréJ Voznesénski: ‘Chaussée Roebljóv’
- Bij de vijf Russische gedichten
- Zes dagen onbedachtzaamheid kan maken dat men eeuwig schreit
- Niet voor kinderen door Klaas de Wit
- Almanak 1962
- Franse literatuur
- Adhesie
[p. 249]
Ik kan niet afgunstig zijn.
Als ik met je geslapen heb
sta ik mijn plaats af aan een ander.
Ik voel mij van je bevrijd.
Ik kan weer dingen doen
die ik niet doen kon voor ik met je sliep.
Daarom ben ik je dankbaar.
Maar jij begrijpt het niet.
Adriaan Morriën
[p. 250]
Je hebt je lichaam slecht beheerd:
het is bruin en hard van de zon,
je naaktheid ligt begraven
in haar vuur.
Alleen je borsten en je buik
zijn wit en zacht
in de wederopstanding
van de nacht.
Adriaan Morriën
[p. 251]
Je hebt gehuild –
alsof men nu nog huilen kan.
Je tranen waren werkelijk zo mooi
als men van tranen zegt.
Als parels
of regendruppels
of liever dauw
dauw op je wang.
Want toen je niet meer huilde
was de nacht voorbij
en brak de morgen aan,
de overgang van schoonheid tot ontnuchtering,
van wanhoop die nog huilen kan
tot wanhoop die niet langer huilt.
Adriaan Morriën
Lees de Tirade Blog
Terugkeren
Op de presentatie van zijn roman De handlezer mocht ik vriend Chris Polanen interviewen. Ik deed dat met plezier omdat Chris makkelijk praat en ik het boek al gelezen had. Als je iemands werk mooi vindt dan loopt zo’n gesprek vanzelf – dan hoef je eigenlijk geen vragen voor te bereiden. Toch doe ik dat...
Lees verderErgens heel zuidelijk.
(beeld: Don Duyns) Ergens heel zuidelijk.In de straat Magellaan.In de bek van een bultrug. EénToen ik vier jaar en twee maanden was, vermoordde ik een parkiet.Zonder opzet,Maar wel met mijn gemene blote hand.Ik moest heel hard huilen.‘Hoe heeft dat kunnen gebeuren?’ vroeg mijn vader.‘Ik wist het niet,’ zei ik — en dat meende ik ook.Mijn...
Lees verderHet naamloze teentje
(beeld: Don Duyns) …En het weekend… kwam tevoorschijn. Ik sla de dekens van me af en zet mijn blote voeten op de grond. Het zonlicht spiekt langs de gordijnen. Ik wrijf in mijn ogen met mijn armen wild omhoog en omlaag, alsof ik vliegen wil. Dat wil ik ook: ik spring op. Het weekend is...
Lees verder
Blog archief