- Ed Leeflang
- From ear to ear, a lovers view Daniëlle Kwaaitaal 1994
- Paul Meeuws Margarine
- L.F. Rosen
- Guus Middag Achter het glas
- Jan Baeke
- Herman Coenen
- Martin Reints Waar ben ik?
- Tomas Lieske Het landschap van het geheugen
- Gerrit Krol De kunst van het vergeten
- Dirk van Weelden Wat Ze Vertelde Over Landschap & Geheugen
- Katrien Hirs Kirke
- Leo Vroman Week van november
- Tonnus Oosterhoff Goudkleurig colbert
- Herlezen Niets bestaat dat zuiver is - Processie all stars van René Gysen -
- Poëziekroniek
[p. 44]
Een van de bovengalerij invallend licht
zette alles stil – of was het meer een zacht
binnengeslopen warmte die het gaan bevriezen deed
tot één geheven, één standbeen op de plaats, rust
gevangen tussen beat en upbeat, tussen ogen
die voortgingen elkaars bewegen te dragen, te strelen,
te elektriseren. Pas in de enkele verstening
werd een kloppen voelbaar dat leven ziet,
de dood nabij. Zo zat hij, altijd één bank
vóór je, de bochel hoog voor het uitzicht
dat hij aanbad. Het enige dat overbleef
voor jou: de stralenkrans die van het altaar
scheen te komen, die je nooit onthield.
Maar wat de adem je deed stokken als hij weer
zijn plaats verliet: de elegante draai, het lichtend
voorhoofd, de ogen zinderend van een onbegaanbaar leven.
[p. 45]
De boompjes kon je verplaatsen. Zorgvuldig
met het geduld van jaren hun wortels los
gemaakt van de aarde, ging de geur
van laurier daar waar je maar wilde.
Deze middag – de laatste zomerdag – koos je
om er een daktuin mee te draperen. Je charme
deed ons potten dragen van arabisch formaat,
fluitend, elkaar vrolijk grappen toeroepend.
Door deze haag kon niemand meer heen. Als een rij
puntige tanden beet hij de stad een halt toe.
Een kleine zandkleurige kruin zweefde tussen de randen
van het bad, hoe blauw, hoe blauw de wanden.
Onder de langzaam verkleurende hemel
werden de glazen opgediend, fonkelend.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief