[p. 443]
J. Trapman
Scheveningen
1
Na overweging en heroverweging is
beschikt. Mij is ter contemplatie
het water toegewezen,
opdat ik in het bizonder
de schittering van de Noordzee
ambtelijk afhandel.
Zodra zand mijn voeten warmt
ontwerp ik een mystiek tractaat dat
wezen, ziel en diepte
ontkent. Een troostboek voor de
vermoeiden die geen
hoofdletter meer verdragen.
2
Klassieke vorming schijnt haar invloed
levenslang te doen gelden. Van Homerus
blijft de naam en de maat. Maar de rest
is vergeten, op twee epitheta na:
rozevingerig en wijnkleurig.
[p. 444]
Daarvoor dank ik het lot, dat
mij geleerd heeft de zee met de
mooiste naam te benoemen
en mijn verlangen wekt bij
onhandig gelakte nagels.
3
En dan de cycloop. Hoe dikwijls
deden vuurtorens daaraan denken?
Er zal geen zegevierende
Odysseus zijn die verblindt,
hoogstens een wandelaar
die weet dat Niemand hem
verwond heeft en dat
alle wezens zijn verwond door
Niemand, zijn medeplichtige.
4
Voor de patatkraam staat de reus,
daarnaast de Cadillac in al zijn macht,
de onbewogen beweger.
De man herkauwt de vruchten
der aarde, in ranzige olie verhit.
Paddestoelkleurig vertrekt hij,
schreeuwt nog een order naar zijn
Duitse herder.
[p. 445]
5
Na avond en nacht werd het
ochtend en middagpauze.
De droom achter duizenden zonnebrillen
is zo eenvoudig: wachten
tot het de wind behaagt
haar benen te onthullen
terwijl zij leest,
onbekend en aanbiddelijk
voor een man.
Terwijl zij leest en hij,
discipel, alles verlaat
om haar te volgen
6
Ieder seizoen worden de strandtenten
opgebouwd en afgebroken, of door
stormen vernield.
Ik woon nu dichter bij zee
dan bij mijn geboorte. Het verschil
bedraagt nog geen tien kilometer.
Gelukkig gaan de vissersvrouwen via
Scheveningen Radio gewoon door, want
opvoeden blijft moeilijk; monteurs
komen nooit op de afgesproken tijd.
En tot aller lering wordt ‘s zondags
Jeruzalem afgebroken en opgebouwd.
