[p. 449]
Het was weer eens zo ver dat er
na hunkering gevallen moest. Het
hoefde niet maar moest dat er
niet uit dat diepe oog omhoog
geklommen kon, verdronken moest,
waarna werd weggedaan.
Ik ben in jou voortaan.
[p. 450]
Als we elkaar nog eens ontmoeten, je
komt op me af, stralend en mooier dan ooit –
dat het dan je verwachting is
die wat ik nooit meer weten mocht
uitschreeuwt in mij: hoe heb ik je gezocht.
Jij bent het, jij die ik nooit heb gekend.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief