[p. 62]
De vader van Su Dongpo
De grootvader van Su Dongpo begint laat in zijn leven duizenden gedichten te schrijven.
Hij is dronken als hij hoort dat zijn tweede zoon geslaagd is voor de examens.
Hij klimt op een ezel en rijdt door het dorp om het te vieren.
De beste dag van zijn leven.
Zijn eerste zoon, de vader van Su Dongpo, zakt drie keer voor de examens.
Als hij oud is wil hij ze niet nog een keer doen.
Als in een droom waarin iemand de examens nog een keer moet doen.
Hij weet dat hij voor de examens geslaagd is, maar dat telt niet meer.
Zijn zoons, Su Dongpo en Su Ziyou, slagen schitterend voor de examens.
Als twee toekomstige eerste ministers.
Ouyang Xiu, de examinator van zijn zoons, heeft het beste gelezen wat hun vader kan schrijven.
Als hij werk voor hem heeft kan hij hem dit geven.
[p. 63]
Su Dongpo en zijn broer Su Ziyou
In twee bedden naast elkaar
terwijl het buiten regent,
als zij allebei gestopt zijn
de staat te helpen besturen.
Lang geleden voor het eerst in de hoofdstad
hoofd en hart vol met boeken.
Verwonderd over wat een minister vandaag zegt.
Hem een brief sturen?
Zij zijn toch geen dertien, veertien meer.
Als een van hen een ministerie aangeboden werd zou hij ja moeten zeggen.
Hun loopbanen op en neer:
minister, gevangenis, dan weer minister, dan weer verbanning.
In de gevangenis schrijft een broer
dat als hij in de gevangenis doodgaat
de ander op een nacht dat het regent
aan hem kan denken.
[p. 64]
Su Dongpo. Jia Dao
Ik word ouder en verlang naar tegenover u te zitten en met u te praten.
Tegenover een gast zitten en zwijgen is niet altijd de lichtste manier.
Lang geleden was u misschien Jia Dao
die zijn schouders ophaalde over de kou van de nacht
en een gedicht ging schrijven.
Een nacht blijven, een ongevraagde gast,
bij iemand die later lang stil kan zijn.
Niet eerlijk dat ik dit bezoek belangrijk vind.
[p. 65]
Su Dongpo
Su Dongpo maakt zijn eigen inkt uit roet.
Hij verbrandt dit, verbrandt dat, en bijna het huis waarin hij woont.
Su Dongpo maakt zijn eigen medicijn om niet dood te gaan.
Hij windt zich toch te snel op om niet dood te hoeven gaan.
Proberen aan een kalm landschap te denken waarin hij staat en rondkijkt.
Misschien bestaat dat landschap, maar proberen helpt toch niet daarheen te komen.
Niet bitter worden om wat afgenomen is, maar ook niet vergeten wat afgenomen is.
Wat afgenomen is verdient beter.
Lees de Tirade Blog
De bekende weg
Het Zeeuwse dijkhuisje van B’s tante is al een jaar of twintig in mijn leven. Het is er stil, er is veel licht en de zee voelt heel dichtbij, maar rond de dijk is geen toerisme. Het enige wat er verandert is de tuin: er zijn meer rozen dan voorheen. De wilg is groter, en...
Lees verderZo alleen… Zo alleen
(beeld: Don Duyns) Uit de hengstebron gedronken hebben. Ik schrijf over gegeven paarden en ogen van naalden. Over brood op de keukenplank muizen die op tafel dansen en klokjes die tikken. Had het meisje geantwoord. Hij had haar rode kapje gevolgd en zijn besluit genomen. Ik ben een poëet, had ze piepend gezegd. Aan de...
Lees verderGeen weer
Omdat onze vriendengroep door aanvullende kinderen en huisdieren bijna alle vakantiehuizen ontgroeid is en de resterende vakantiehuizen hatelijk duur zijn geworden, bedacht ik een alternatief. We zouden een tentenkamp opslaan bij S en L, die sinds kort een boerderij met flink wat grond in Wardoe bewonen. Fikkie stoken, buiten koken, disco met de kinderen, sterrenstaren...
Lees verder
Blog archief