- Beb Vuyk Huize Sonja
- Neem de indianen van Peru
- Peter Blokhuis, geb. 1938, opleiding academie van beeldende kunsten in Den Haag.
- Lodewijk Henri Wiener Mijne heren
- J. de Kadt Fascisme en ideologie
- Chr. J. van Geel Zes gedichten
- W.A. Wilmink Pedagogische herinneringen
- A. Koolhaas Bert Haanstra
- Judith Herzberg / Drie gedichten
- J.H.W. Veenstra Pleegvader Vestdijk
- A. Roland Holst Zeven tijdingen
- Pierre H. Dubois Het laatste essay van Marcellus Emants
- Marcellus Emants Woorden
- Ronald Spoor Lees maar, er staat wel degelijk wat er staat
[p. 679]
neem de indianen van peru:
zij hebben niets, weten niets, kunnen niets (zeggen wij)
maar geef hen een combine
en na drie weken
halen zij hem uit elkaar
en na nog eens tien weken
zetten zij hem weer in elkaar
achter hun grote wormstekige ogen
gaat alles om
wat er maar omgaan kan
in de wereld van een mensenleven
het is niet genoeg te zijn
ook niet genoeg te hopen te willen
te dromen en lief te hebben:
een jongetje van 1 meter 20
dat voor een stadion staat
met een muur van 2 meter 40
heeft een vriendje nodig
om hem een kontje te geven
(en ook dat vriendje moet dan nog weer
voldoen aan zekere lengte-eisen)
C. Buddingh’
Lees de Tirade Blog
Nog niet voorbij te zijn
We waren vroeg opgestaan, Ada (8) en ik. Vandaag zou ze gaan logeren op de Parade in Utrecht. Ada’s nichtje woont daar in een pipowagen op de personeelscamping. Als Ada op bezoek gaat dan krijgen de kinderen passen met Paradekind erop en mogen ze eindeloos in de zweefmolen, onbeperkt dierenpannenkoeken, snoep van de snoepmeisjes en...
Lees verderEen levend werken
Een psycholoog bij wie ik liep vroeg eens hoeveel uur ik per week werkte. Ik had in die tijd een bedrijfje naast mijn schrijverschap, kluste ook nog bij als kok. ‘Een uur of vijfendertig,’ zei ik, en begon te vertellen waar mijn werkweek uit bestond. Toen ik klaar was met mijn opsomming vroeg ze hoeveel...
Lees verderTerug
Na drie dagen rijden kwamen we aan in Cilento, waar de hitte middagslaapjes afdwong in ons huisje op de steile heuvel aan zee. Er waren geen buitenlandse toeristen in San Marco di Castellabate. Hoewel mijn Italiaans beter was, stonden de jongens die een kiosk aan de kade beheerden er steeds op Engels met me te...
Lees verder
Blog archief