[p. 54]
Dagdroom
Ze groeien onverstoorbaar uit de plomp
Of overwegen om zulks straks te doen;
Er zitten matte stippen op hun romp
Die zich vermengen tot een badseizoen.
Ze doen afkomstig uit een oude loods,
Fabrieken roken in hun perspectief.
De pijpen opgestroopt pauzeert men doods
En wacht op andermans initiatief.
Suppoosten in een eeuwig vrije tijd,
De handen op de rug. Het wandtapijt
Verflenst allengs tot een vervloekte vlek.
Daar klimt weer iemand in hun kale plek,
Een lompe doedelzak met een pamflet:
Dáár ligt Asnières, achter ‘s mans toupet.
[p. 55]
Hoogtezon
Voel vandaag dat hemellichaam toch eens aan den lijve!
Welk dichter/schilder zou van onderen niet zeggen:
Dit is té droombeeld om maar naast je neer te leggen,
Kom, laat me eens schromelijk een schaduw overdrijven,
En schepen om in naar de verste verten af te drijven,
Pen of penseel naar het beloofde eiland dreggen
En juiste crême verdelen over mijn dieveggen
Totdat de mooiste wezens op mijn ezelinnen klijven!
Vooruit, haal al die dromen die je ooit verzon
Eens op en laat ze rustig in je hoofd ontschepen.
Je weet wel, voor de wolken schijnt de meeste zon
Maar nog wat scherpte aan je fantasie gegeven,
Dan drijft de regenboog wel naar de horizon,
Op tijd om voor Kythera in te schepen.
[p. 56]
Pique-dame
De heren hebben haar met fruit en brood
De schaduwrijke bossen in getroond
En haar ten spoedigste ontkleed. En bloot
Werd zij heel bleek. Moest zó het maal beloond?
Men vreest Marsyas fluit, Apollo’s lier
Zojuist hebbend verstoord. Maar niets daarvan,
Het is al frisse pais en picknick hier,
Beheerste dame van het hoogste plan.
Lees de Tirade Blog
Zomerverlies
Alle ramen stonden open en toch was het warm in mijn keuken. Ik sneed knoflook in dikke plakken en liet die bruinen in de lekkerste olijfolie, hakte een paar rijpe vleestomaten en voegde die toe, dopte hulkgroene erwtjes. Als ik buiten de deur ga eten maak ik voor vertrek iets voor de thuisblijvers; je bent...
Lees verderDe bekende weg
Het Zeeuwse dijkhuisje van B’s tante is al een jaar of twintig in mijn leven. Het is er stil, er is veel licht en de zee voelt heel dichtbij, maar rond de dijk is geen toerisme. Het enige wat er verandert is de tuin: er zijn meer rozen dan voorheen. De wilg is groter, en...
Lees verderZo alleen… Zo alleen
(beeld: Don Duyns) Uit de hengstebron gedronken hebben. Ik schrijf over gegeven paarden en ogen van naalden. Over brood op de keukenplank muizen die op tafel dansen en klokjes die tikken. Had het meisje geantwoord. Hij had haar rode kapje gevolgd en zijn besluit genomen. Ik ben een poëet, had ze piepend gezegd. Aan de...
Lees verder
Blog archief