[p. 54]
Dagdroom
Ze groeien onverstoorbaar uit de plomp
Of overwegen om zulks straks te doen;
Er zitten matte stippen op hun romp
Die zich vermengen tot een badseizoen.
Ze doen afkomstig uit een oude loods,
Fabrieken roken in hun perspectief.
De pijpen opgestroopt pauzeert men doods
En wacht op andermans initiatief.
Suppoosten in een eeuwig vrije tijd,
De handen op de rug. Het wandtapijt
Verflenst allengs tot een vervloekte vlek.
Daar klimt weer iemand in hun kale plek,
Een lompe doedelzak met een pamflet:
Dáár ligt Asnières, achter ‘s mans toupet.
[p. 55]
Hoogtezon
Voel vandaag dat hemellichaam toch eens aan den lijve!
Welk dichter/schilder zou van onderen niet zeggen:
Dit is té droombeeld om maar naast je neer te leggen,
Kom, laat me eens schromelijk een schaduw overdrijven,
En schepen om in naar de verste verten af te drijven,
Pen of penseel naar het beloofde eiland dreggen
En juiste crême verdelen over mijn dieveggen
Totdat de mooiste wezens op mijn ezelinnen klijven!
Vooruit, haal al die dromen die je ooit verzon
Eens op en laat ze rustig in je hoofd ontschepen.
Je weet wel, voor de wolken schijnt de meeste zon
Maar nog wat scherpte aan je fantasie gegeven,
Dan drijft de regenboog wel naar de horizon,
Op tijd om voor Kythera in te schepen.
[p. 56]
Pique-dame
De heren hebben haar met fruit en brood
De schaduwrijke bossen in getroond
En haar ten spoedigste ontkleed. En bloot
Werd zij heel bleek. Moest zó het maal beloond?
Men vreest Marsyas fluit, Apollo’s lier
Zojuist hebbend verstoord. Maar niets daarvan,
Het is al frisse pais en picknick hier,
Beheerste dame van het hoogste plan.
Lees de Tirade Blog
Een oude kunst
Ik stond laatst met een vriend, een heel goede pianist, in een antiquariaat in Amsterdam. Hij was me komen opzoeken, al konden we helaas geen quatre-mains spelen: ik heb geen piano in mijn studio. We konden wel naar boekhandels. Hij is een groot liefhebber van Belcampo, dus hij speurde de ‘b’ af. Ik keek bij...
Lees verderStapels
Kringloopwinkels en antiquariaten zijn levensgevaarlijk plekken – ik kan nooit de deur uitlopen zonder een overdaad aan boeken in mijn tas, al heb ik eigenlijk geen rooie cent meer over. Die grote kasten met tweedehands boeken, ze maken me bijna beschamend hebberig. En dan de geur, die heerlijke, muffe geur van boeken die al een...
Lees verderDromen aan de reling
(De wereld in stukken 44) (voor J.) De meest romantische vrijwel filmische scène: J. en J. ontmoetten elkaar in de jaren ’50 op een station in Tasmanië (of Australië). Hij zag haar staan op het perron terwijl zijn trein al op gang kwam, herkende haar uit Nederland en besloot in een split second dat hij...
Lees verder
Blog archief