[p. 381]
De avond is weer eens gevallen. Buiten
moet het zonnetje weer ergens in vergeet-mij-
nietjes zakken, maar je wilt vandaag de dag
niet nostalgisch meer zijn. De aarde draait,
wie er af wil, kan niet. Iedere dag eindigt
met einde. Morgen zijn we dood als gisteren.
As dwarrelt uit de barbecue.
[p. 382]
Gezellig zo schertsend treden wij met droge
sherry in het maanlicht, zoekend naar ruzie
en lieve vrouwen om onder de oude vrucht-
bomen, tussen de bessenstruiken, in de boter-
bloemen, op deze aarde over de wereld-
literatuur klaar te komen. Kunst baart
kracht, recht voor zijn raap.
[p. 383]
De buurtbewoners sluiten de gordijnen,
het carillon speelt weer het oude liedje,
het zonnetje gaat van ons. Rijzen thans
de simpele vragen van de nacht: heren,
met wie van dezen zullen wij twisten, wie
zullen wij doodslaan, voor wie lief zijn,
wie zullen wij naaien. Het moet.
[p. 384]
Tussen dag en nacht zit een verschil
van dag en nacht. Morgen misschien al,
als ik tenminste nog kan zien wie je en
hoe lief je was, zal ik niet langer mijn
bek houden, zal ik wereldliteratuur schrijven,
zal ik je laten opstaan uit je eigen mollige
lijf. Dat zeg je nou wel, maar niet van
een dame die echt een beetje om je gaf
zeg je. Dronken huilend om niets.
[p. 385]
Zo goed als niets blijft over van het oude
buiten, van park en stallen waar ooit iets
gebeurd moet zijn, en het is wel goed zo.
Geen koe die meer kucht, geen haan die
er naar kraait. Van de kip geen kwaad
draait de aarde het stadstuintje
langzaam weer onder het zonnetje.
Rutger Kopland
Lees de Tirade Blog
Het naamloze teentje
(beeld: Don Duyns) …En het weekend… kwam tevoorschijn. Ik sla de dekens van me af en zet mijn blote voeten op de grond. Het zonlicht spiekt langs de gordijnen. Ik wrijf in mijn ogen met mijn armen wild omhoog en omlaag, alsof ik vliegen wil. Dat wil ik ook: ik spring op. Het weekend is...
Lees verderDiepzee – over hoop en wanhoop
Larousse 20 In 1920 werd in Michigan een meisje geboren. Marie Tharp heette ze. Haar vader onderzocht grondsoorten en ze ging wel eens mee als hij op veldwerk ging. Zo leerde ze iets over het in kaart brengen van land. Toen in de Tweede Wereldoorlog de mannen in de ijzerindustrie werkten of als soldaat meevochten...
Lees verderOaseman
Na drie dagen door Marokko te hebben gereisd over extreem droge vlaktes, langs rode, gele en zwarte rotsformaties, door dorpjes opgetrokken uit het stof waarop ze stonden en voorbij bergkammen waar nog sneeuw lag, daalden we weer langzaam af. Ons doel was de woestijn, waar B en de kinderen erg naar uitzagen. Ik had al...
Lees verder
Blog archief