Vaar uit naar het azuur

Het had zomaar een gedicht van Menno Wigman kunnen zijn. De ik-figuur, een dichter, vaak gekleed in zwart en lijdend aan een enorm zeldzame hartkwaal, overlijdt op een donderdag, vroeg in de ochtend. Zijn hart, die logge spier, verlaat hem, laf als een gedicht laat het hem staan en voor het eind van deze avond zakt de dood zijn longen in. Hij mocht maar 51 worden, en iedereen die hem gekend heeft rouwt in gelijke delen om het vroegtijdig afgekapte oeuvre en om wat een lief mens ze nu moeten missen. Een gemis zo hevig en dramatisch dat zijn naam in alle kranten komt te staan.

Een dagje dan. De nieuwsdienst pokert met je hoofd. Op vrijdag verkleedt de oliedomme, boertige presentator van een voetbalprogramma zich als vrouw, om iemands geslachtsverandering belachelijk te maken. Lelijk, zo lelijk, ja, steeds lelijker. De ik-figuur is niet eens meer verbaasd dat alles wat zo laag en lelijk is zo sterk en stevig staat, hij weet het: iedereen zijn eigen hel. In leven blijven, naar je werkplek tijgen, de hele week verkookte koffie prijzen, onder collega’s lijden, loon opstrijken, op zondag naar een tuincentrum toe rijden.

Gedurende het weekend verslechtert het weer. Laag en overspelig sloop de zomer weg, of nee, het was februari. Maakt ook niet uit. Ik denk dat dit gedicht best zonder kan. Vergeet de onzin van natuurlyriek en schop de weerberichten uit de poëzie.

Eveneens op donderdag is de begrafenis. Subtiel, zelfs zijn dood houdt zich aan een strak metrum. Aarde, hier komt een eerzaam lichaam aan. Maar de aarde hoeft het lichaam niet, het vriest al dagen en de grond van Zorgvlied sluit zich als een kluis. Het had echt een gedicht van Menno kunnen zijn, de doodgraver die vloekend en zweet van zijn voorhoofd wissend een weerbarstig graf uit de aarde bikt. De witte middag hapert tussen hoop en vrees. Aarde, wees niet streng, proberen we nog, en het werkt. De uitvaart gaat door. Je dacht, hoop ik, toch niet aan troostmuziek? Graf in, graf dicht, fles open. Ik zou wel willen dat het anders was. dat is het ook. Je mist iets en verpleegt het.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *