Een kind kan er in prentenboeken op worden gewezen, het kan liedjes zingen (‘Hand in hand, oog in oog’), maar eens is er de werkelijkheid – die in onderhavig geval principieel buiten de consumentenplanning raakt. Al verkeerde het kind dwars door verwonderingspoëtica’s heen in een staat van permanent OOOOOOOOO!, het had daartoe eerst naar ouderlijke vingers moeten kijken die naar boven wezen. Later brak er een debat uit of er inderdaad liefst twee regenbogen te zien waren geweest, en of niet zij veel minder kleuren bevatten dan de zeven uit de vakliteratuur. Prince desgevraagd: ‘I don’t wanna be a poet / Cuz I don’t wanna blow it (D.M.S.R.)’.
Lees de Tirade Blog
Het bleek familie
Op sociëteit Minerva in Leiden zit bij de centrale trap een plaquette in de muur. Het opschrift luidt: Ter nagedachtenis aan leden van het Leidsch Studenten Corps die door de oorlog het leven lieten. Er staan een kleine dertig namen onder. Toen ik nog lid was van Sempre Crescendo (de open muzikale subvereniging van Minerva)...
Lees verderHet geluk
Miel bestiert een charmante delicatessenwinkel die zo in een oud, Frans dorpje had kunnen staan. Zo’n dorpje waar de tijd zelfs uit vertrokken is, de straten altijd leeggelopen zijn, alle dagen traag, hitsig en doorrookt voorbijkruipen en iedere mannelijke inwoner hopeloos verliefd is op de blonde bardame die haar jonge borsten op de toog drapeert...
Lees verderLief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verder
Blog archief