H. noemde het huis waarin we woonden de Molly. Ik had haar al twee jaar niet meer gezien. Laatst kreeg ik een uitnodiging voor een expositie.
Ze zei: ‘Ik heb een werk gemaakt.’ Ze vroeg of ik kwam kijken.
Na die twee jaar had ze eindelijk stof gezogen in de Molly. Alle stof uit het huis lag uitgestrooid in de expositieruimte.
‘Ik wist niet dat je stof bewaarde,’ zei ik.
‘Ja, dat doe ik,’ zei ze. ‘Dat heb ik gedaan.’
‘Oké,’ zei ik. ‘En verder?’
‘Verder niets,’ zei ze.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief