[p. 282]
mijn geest is weer
dat wazig-lawaaierig kafé
de burger in mij
zet gedachten uit mijn mond
zodat zij desillusioneren
tot woorden
de nietsnut in mij
is met een netje van
woorden op gedachtenjacht
om ze te vangen en ze
op papier op te prikken
voor zijn verzameling
gedichten
hij koopt ook beelden
houdt ervan en bewondert ze
en gaat er met zijn handen over
de vorm verandert
maar het beeld niet
zo moet ik leven
de twee mensen in mij
hebben altijd ruzie
want samen bewonen
zij dezelfde kamer
en de een is altijd bezig
terwijl de ander maar droomt
met zijn benen op tafel
Hugo Verdaasdonk
Lees de Tirade Blog
Het bleek familie
Op sociëteit Minerva in Leiden zit bij de centrale trap een plaquette in de muur. Het opschrift luidt: Ter nagedachtenis aan leden van het Leidsch Studenten Corps die door de oorlog het leven lieten. Er staan een kleine dertig namen onder. Toen ik nog lid was van Sempre Crescendo (de open muzikale subvereniging van Minerva)...
Lees verderHet geluk
Miel bestiert een charmante delicatessenwinkel die zo in een oud, Frans dorpje had kunnen staan. Zo’n dorpje waar de tijd zelfs uit vertrokken is, de straten altijd leeggelopen zijn, alle dagen traag, hitsig en doorrookt voorbijkruipen en iedere mannelijke inwoner hopeloos verliefd is op de blonde bardame die haar jonge borsten op de toog drapeert...
Lees verderLief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verder
Blog archief