[p. 282]
mijn geest is weer
dat wazig-lawaaierig kafé
de burger in mij
zet gedachten uit mijn mond
zodat zij desillusioneren
tot woorden
de nietsnut in mij
is met een netje van
woorden op gedachtenjacht
om ze te vangen en ze
op papier op te prikken
voor zijn verzameling
gedichten
hij koopt ook beelden
houdt ervan en bewondert ze
en gaat er met zijn handen over
de vorm verandert
maar het beeld niet
zo moet ik leven
de twee mensen in mij
hebben altijd ruzie
want samen bewonen
zij dezelfde kamer
en de een is altijd bezig
terwijl de ander maar droomt
met zijn benen op tafel
Hugo Verdaasdonk
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief