- Tieben Vaalegeer (1746-1789?) door D. Hillenius
- Rectificatie
- Kerst in Boston door Henk Romijn Meijer
- [Gedichten]
- Litteraire periodieken in Oost-Europa door Tom Eekman
- Russische notities
- Nikolaj Staršinov: ‘Soldaty my’
- Jevgeni Vinokoerov
- Andréj Voznesénski: ‘Zelfontboezeming’
- AndréJ Voznesénski: ‘Chaussée Roebljóv’
- Bij de vijf Russische gedichten
- Zes dagen onbedachtzaamheid kan maken dat men eeuwig schreit
- Niet voor kinderen door Klaas de Wit
- Almanak 1962
- Franse literatuur
- Adhesie
[p. 249]
Ik kan niet afgunstig zijn.
Als ik met je geslapen heb
sta ik mijn plaats af aan een ander.
Ik voel mij van je bevrijd.
Ik kan weer dingen doen
die ik niet doen kon voor ik met je sliep.
Daarom ben ik je dankbaar.
Maar jij begrijpt het niet.
Adriaan Morriën
[p. 250]
Je hebt je lichaam slecht beheerd:
het is bruin en hard van de zon,
je naaktheid ligt begraven
in haar vuur.
Alleen je borsten en je buik
zijn wit en zacht
in de wederopstanding
van de nacht.
Adriaan Morriën
[p. 251]
Je hebt gehuild –
alsof men nu nog huilen kan.
Je tranen waren werkelijk zo mooi
als men van tranen zegt.
Als parels
of regendruppels
of liever dauw
dauw op je wang.
Want toen je niet meer huilde
was de nacht voorbij
en brak de morgen aan,
de overgang van schoonheid tot ontnuchtering,
van wanhoop die nog huilen kan
tot wanhoop die niet langer huilt.
Adriaan Morriën
Lees de Tirade Blog
Warm
Hitte verbindt. Er wordt minder van je verwacht; je verwacht een stuk minder van anderen en veel minder van jezelf. Bij hitte doe ik alles langzaam en merk dan dat ik hetzelfde gedaan krijg – zelfs na vijf duiken in de gracht en anderhalf uur staren sluit ik mijn laptop in de middag met tevredenheid....
Lees verderZomerverlies
Alle ramen stonden open en toch was het warm in mijn keuken. Ik sneed knoflook in dikke plakken en liet die bruinen in de lekkerste olijfolie, hakte een paar rijpe vleestomaten en voegde die toe, dopte hulkgroene erwtjes. Als ik buiten de deur ga eten maak ik voor vertrek iets voor de thuisblijvers; je bent...
Lees verderDe bekende weg
Het Zeeuwse dijkhuisje van B’s tante is al een jaar of twintig in mijn leven. Het is er stil, er is veel licht en de zee voelt heel dichtbij, maar rond de dijk is geen toerisme. Het enige wat er verandert is de tuin: er zijn meer rozen dan voorheen. De wilg is groter, en...
Lees verder
Blog archief