- Tieben Vaalegeer (1746-1789?) door D. Hillenius
- Rectificatie
- Kerst in Boston door Henk Romijn Meijer
- [Gedichten]
- Litteraire periodieken in Oost-Europa door Tom Eekman
- Russische notities
- Nikolaj Staršinov: ‘Soldaty my’
- Jevgeni Vinokoerov
- Andréj Voznesénski: ‘Zelfontboezeming’
- AndréJ Voznesénski: ‘Chaussée Roebljóv’
- Bij de vijf Russische gedichten
- Zes dagen onbedachtzaamheid kan maken dat men eeuwig schreit
- Niet voor kinderen door Klaas de Wit
- Almanak 1962
- Franse literatuur
- Adhesie
[p. 249]
Ik kan niet afgunstig zijn.
Als ik met je geslapen heb
sta ik mijn plaats af aan een ander.
Ik voel mij van je bevrijd.
Ik kan weer dingen doen
die ik niet doen kon voor ik met je sliep.
Daarom ben ik je dankbaar.
Maar jij begrijpt het niet.
Adriaan Morriën
[p. 250]
Je hebt je lichaam slecht beheerd:
het is bruin en hard van de zon,
je naaktheid ligt begraven
in haar vuur.
Alleen je borsten en je buik
zijn wit en zacht
in de wederopstanding
van de nacht.
Adriaan Morriën
[p. 251]
Je hebt gehuild –
alsof men nu nog huilen kan.
Je tranen waren werkelijk zo mooi
als men van tranen zegt.
Als parels
of regendruppels
of liever dauw
dauw op je wang.
Want toen je niet meer huilde
was de nacht voorbij
en brak de morgen aan,
de overgang van schoonheid tot ontnuchtering,
van wanhoop die nog huilen kan
tot wanhoop die niet langer huilt.
Adriaan Morriën
Lees de Tirade Blog
Het bleek familie
Op sociëteit Minerva in Leiden zit bij de centrale trap een plaquette in de muur. Het opschrift luidt: Ter nagedachtenis aan leden van het Leidsch Studenten Corps die door de oorlog het leven lieten. Er staan een kleine dertig namen onder. Toen ik nog lid was van Sempre Crescendo (de open muzikale subvereniging van Minerva)...
Lees verderHet geluk
Miel bestiert een charmante delicatessenwinkel die zo in een oud, Frans dorpje had kunnen staan. Zo’n dorpje waar de tijd zelfs uit vertrokken is, de straten altijd leeggelopen zijn, alle dagen traag, hitsig en doorrookt voorbijkruipen en iedere mannelijke inwoner hopeloos verliefd is op de blonde bardame die haar jonge borsten op de toog drapeert...
Lees verderLief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verder
Blog archief