[p. 2]
[Tirade januari 1972]
Zeven gedichten
K. Schippers
Vooruitlopen op komende letters
Zo snel schrijven dat een lettrr
die pas later in een woord staat
op een plaats vnn een
eerdere letter komt
[p. 3]
Trage start bij een rantsoen van twee zinnen
Kan ik zeggen: ‘Na deze zin
komt nog een zin’ of lieg ik dan?
Ik had het kunnen zeggen,
maar hier niet meer.
[p. 4]
Een lichtgewicht panama voor Noel Coward
Basisvormen
(bollen, kubussen, etc.)
in een kleur schilderen
die niet bij het gewicht past
b.v. lichte plastic-kleuren
voor zwaar materiaal:
een lichtroze loden kubus
Denk ook aan de licht-oranje
Tesa cellotape-tafelscheurder
die altijd vraagt om een correctie
van de geplande til-kracht
Dof grijs voor balsa
Hemelsblauw voor teak
In een doos dezelfde vormen in kleuren
die contrasteren met het gewicht
Kan een kleuren-foto
het verkleurde gewicht
van zo’n trompe-poids bewaren?
Het gewicht van het foto-papier
op schaal aanpassen:
het verschil beloopt
fracties van milligrammen
[p. 5]
Hemelsblauw lood
op zwaar papier afdrukken
Dof grijs plastic
op licht papier afdrukken
Dat verschil in gewicht van het foto-papier
staat in een exacte verhouding
tot de tast-verwarrend gekleurde vormen
De tast verwacht van foto’s
geen persoonlijk gewicht
Het is waarneembaar als het geluid
van metalen hondefluitjes
[p. 6]
Het voor- en na-effect van de ontdekking van tussen bekende interpunctie niet aanwezige tekst
(je ziet iets niet)
( )
(je zag iets niet)
[p. 7]
Het tijdelijk incognito van de taal op vliegvelden
Als iemand een zin
met een voornaam begint,
kun je soms net, even
niet horen of het
een vreemde taal
wordt: ‘Corinne…’
[p. 8]
Sonatines door het open raam
Muziek (Flapperette) alleen tijd?
Een schaal (zilver) alleen ruimte?
Een geschreven of gedrukt woord (lucht)
is ruimte als het
niet wordt gelezen.
Ook als een bladzij
met dat woord
open ligt.
Maar zodra een woord (comedy)
wordt gelezen
is het tijd.
Of beter: óók tijd.
Het blijft ruimte
in dat boek (The Hollywood Musical).
Is een schaal (porcelein)
zo ook niet
te lezen?
Als je naar een schaal kijkt,
lees je de schaal.
Ruimte,
tijd.
[p. 9]
Muziek op papier (Love in bloom) is ruimte.
Maar als je ‘t speelt,
lijkt het tijd.
Alleen maar tijd,
wat toch niet zo is.
‘Hoe lang heb je die schaal?’
‘Vijf jaar.’
Die schaal (tin) kan dan nog
op X-plaatsen
in het huis
hebben gestaan.
Als schaal en als ruimte
heeft hij zijn tijd
variabel verbracht.
[p. 10]
Compositie
Een idee over een stoel
dat vorm krijgt bij een meubelmaker
Niet door hemzelf bedacht
maar verteld door een vriend
Hij deed er het zijne mee
het was eigenlijk
een stoel uit een grap
waarvan de pointe
de meubelmaker niet bereikte
(de vriend werd aan
de telefoon geroepen)
Het ging juist om die ene stoel
die hij eerst niet verkocht
waarover hij niet treurig was
maar lachen – nee
Want voor hem maakte
hij geen deel uit
van een vrolijk verhaal
De stoel stond gewoon in zijn winkel
en werd twee jaar later
gekocht door een musicus
