- Judith Herzberg Gedichten
- Jaap Goedegebuure Van neo-realisme tot neo(n)-romantiek
- Tomas Lieske Florence, Fritzi en de Preraphaelieten
- Rogi Wieg Van die huiselijke dingen als leven en dood
- C.O. Jellema
- Gerben Wynia Lofzang op Terhorst
- Remco Ekkers
- Lenze L. Bouwers
- Hans van den Bergh Multatuli: schrijver tussen waarheid en schoonheid
- Charles B. Timmer Russische notities
- Poëziekroniek
[p. 637]
Het zit in de familie. Vraag niet: spel
je doopnamen, lees heel snel lariekoek.
Iets in m’n hersenen meldt wazig fel:
hoe onderscheid ik zuiver volk van vloek?
Vroeg struikelde ik in m’n woordenboek;
dan trok men mij rechtop aan een oorlel.
Ik schreef geheimtekens met haal en hoek
en trok als eerste aan de beel (of bel?).
Natuurlijk ben ik zo dichter geworden
die agressief zoekt naar verwante woorden,
die intuïtief kiest de stem van bloed
en blozen, want geen klankkleur van wie hoort te
zingen verbleekt als een vale verdorde.
Spel langzaam: liefde is voor lezen goed.
[p. 638]
Handen omhoog. Alles wordt tot gedicht.
Ik geef me over aan de overmacht
van mijn bestaan. Richt niet op m’n gezicht,
gun hart en slagaders toch hun klopjacht.
Handen neer. Het potlood beweegt zo licht
als een ganzeveer met hardheidsgraad zacht,
ivoorkleur, gelukstelegrambericht
met vogels, bloemen, een schepping die lacht.
Keer je om en weet het ijzer, je rug
voelt vlijmscherp aan de droge klik van klinken;
één foute handeling, en ‘t is gedaan.
Kom klanken, verootmoedig niet zo stug,
de dichter blijft geraakt niet altijd hinken,
op de knieën kun je met woorden staan.
Lees de Tirade Blog
Warm
Hitte verbindt. Er wordt minder van je verwacht; je verwacht een stuk minder van anderen en veel minder van jezelf. Bij hitte doe ik alles langzaam en merk dan dat ik hetzelfde gedaan krijg – zelfs na vijf duiken in de gracht en anderhalf uur staren sluit ik mijn laptop in de middag met tevredenheid....
Lees verderZomerverlies
Alle ramen stonden open en toch was het warm in mijn keuken. Ik sneed knoflook in dikke plakken en liet die bruinen in de lekkerste olijfolie, hakte een paar rijpe vleestomaten en voegde die toe, dopte hulkgroene erwtjes. Als ik buiten de deur ga eten maak ik voor vertrek iets voor de thuisblijvers; je bent...
Lees verderDe bekende weg
Het Zeeuwse dijkhuisje van B’s tante is al een jaar of twintig in mijn leven. Het is er stil, er is veel licht en de zee voelt heel dichtbij, maar rond de dijk is geen toerisme. Het enige wat er verandert is de tuin: er zijn meer rozen dan voorheen. De wilg is groter, en...
Lees verder
Blog archief