- Van de redactie, bij haar laatste nummer
- Wouter van Oorschot Saluut bij vertrek
- Leo Vroman Psalm voor het eten
- Elisabeth Eybers
- Charlotte Mutsaers Vier berichten uit het beestenkabinet
- Eva Gerlach Commotie
- Paul Meeuws
- J. Bernlef
- Gerrit Krol Allochtonen
- T. van Deel Mondriaan
- Marieke Jonkman
- Toine Moerbeek De Deense glimlach van Johannes Vermeer
- Pieter A. Kuyk
- Tomas Lieske Lot
- Robert Anker Aktuele eeuwigheid
- Willem Jan Otten Elf wakken
- Poëziekroniek
[p. 482]
Tijdschriften zijn een tingelende tram;
de redacteur neemt plaats als de bestuurder,
wrikt aan de kruk, schuift wissels in zijn eigen stand
en fluit de rit van oost naar west en omgekeerd.
Hij knipt zijn nagels, vijlt zijn tanden bij, zijn ruiten
stoot hij open in de lucht, zijn schoenen plat, zijn rug
gebogen, zijn wijde blik blijft zelfs zijn bumper voor,
hij oefent zich in het railverleggend rijden, knoopt
zijn nieuwe veters, staat op scherp,
hij is een tramwaytijger onderweg.
Soms wordt hij achterin van lieverlede
conducteur en laat de rails hem sturen,
tot de dag waarop hij denkt: dit was dan dus
de rit. Aan dit einde stap ik uit.
Dan kijkt hij achterom. En ziet: de wagons
puilen uit van de passagiers, van vrienden
zonder wie de rit ondenkbaar was geweest,
onnodig ook. Zijn zij zijn werk?
Terwijl hij uitstapt en zijn pet verstopt
en op zijn eigen voeten staat roept hij
met een vreemde dunne stem: eindpunt! Eind!
Dit is beslist een beetje raar aan hem.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief