- Byron op Reis
- De gehoorzame republiek door S. Tas
- Voor onze onafhankelijkheid
- De opvoeding van Don Juan Byron (vert. J. Eijkelboom)
- Blumfeld G.B. Vaandrager
- Chr. J. van Geel
- Elisabeth Eybers
- De fragiele kereltjes door J.J. Peereboom
- De heer Huisman door R.J. Peskens
- De Vlekker
- [Vervolg De heer Huisman]
- A merrie tale
- Zullen zij morgen dichters zijn?
- Elisabeth Eybers. Neerslag. (G.A. van Oorschot. Amsterdam. 1958.)
- Het socialisme en de intellectuelen door Josine W.L. Meyer
[p. 11]
Het sneeuwt een haren rug op takken, een vacht op blaren,
op gras, een ijsbeerpels, de klauwen uitgestoken,
de bek met rode gipsen tong, fel opgesperd,
de ogen dood, zo ligt de sneeuw gestrekt
in tuinen tot in het verste veld.
Nachtvlinder op het blad van mijn hand,
lijnen van toekomst,
ogen van God, onder droog stof bedolven.
Nachtvlinder, nachtvlinder, driekante blinde in hel licht.
de dag is een waaier van duivels.
Een boze bui, zes uur, de hagel slaat de grond,
de zon, net op over de duinen scheert langs het raam,
steekt blote armen, bolle vuisten, gouden balken binnen,
schrikt terug, schildert bewegende takken tussen
de schaduw van de spijlen van het raam,
de winterwind op de houten vloer na.
Rondom met dromen volgeschilderd,
ik op de rand van mijn bed, ik zie
haar wandelen, struikelen, vallen,
moe van het nachttang uitweg zoeken,
de bij, stoffig en ingekrompen,
die gisteren de kamer in –
gevlogen was, geladen met
de eigen warmte,
beladen met de zon, een klein
tumult van licht.
Lees de Tirade Blog
Warm
Hitte verbindt. Er wordt minder van je verwacht; je verwacht een stuk minder van anderen en veel minder van jezelf. Bij hitte doe ik alles langzaam en merk dan dat ik hetzelfde gedaan krijg – zelfs na vijf duiken in de gracht en anderhalf uur staren sluit ik mijn laptop in de middag met tevredenheid....
Lees verderZomerverlies
Alle ramen stonden open en toch was het warm in mijn keuken. Ik sneed knoflook in dikke plakken en liet die bruinen in de lekkerste olijfolie, hakte een paar rijpe vleestomaten en voegde die toe, dopte hulkgroene erwtjes. Als ik buiten de deur ga eten maak ik voor vertrek iets voor de thuisblijvers; je bent...
Lees verderDe bekende weg
Het Zeeuwse dijkhuisje van B’s tante is al een jaar of twintig in mijn leven. Het is er stil, er is veel licht en de zee voelt heel dichtbij, maar rond de dijk is geen toerisme. Het enige wat er verandert is de tuin: er zijn meer rozen dan voorheen. De wilg is groter, en...
Lees verder
Blog archief