- Byron op Reis
- De gehoorzame republiek door S. Tas
- Voor onze onafhankelijkheid
- De opvoeding van Don Juan Byron (vert. J. Eijkelboom)
- Blumfeld G.B. Vaandrager
- Chr. J. van Geel
- Elisabeth Eybers
- De fragiele kereltjes door J.J. Peereboom
- De heer Huisman door R.J. Peskens
- De Vlekker
- [Vervolg De heer Huisman]
- A merrie tale
- Zullen zij morgen dichters zijn?
- Elisabeth Eybers. Neerslag. (G.A. van Oorschot. Amsterdam. 1958.)
- Het socialisme en de intellectuelen door Josine W.L. Meyer
[p. 11]
Het sneeuwt een haren rug op takken, een vacht op blaren,
op gras, een ijsbeerpels, de klauwen uitgestoken,
de bek met rode gipsen tong, fel opgesperd,
de ogen dood, zo ligt de sneeuw gestrekt
in tuinen tot in het verste veld.
Nachtvlinder op het blad van mijn hand,
lijnen van toekomst,
ogen van God, onder droog stof bedolven.
Nachtvlinder, nachtvlinder, driekante blinde in hel licht.
de dag is een waaier van duivels.
Een boze bui, zes uur, de hagel slaat de grond,
de zon, net op over de duinen scheert langs het raam,
steekt blote armen, bolle vuisten, gouden balken binnen,
schrikt terug, schildert bewegende takken tussen
de schaduw van de spijlen van het raam,
de winterwind op de houten vloer na.
Rondom met dromen volgeschilderd,
ik op de rand van mijn bed, ik zie
haar wandelen, struikelen, vallen,
moe van het nachttang uitweg zoeken,
de bij, stoffig en ingekrompen,
die gisteren de kamer in –
gevlogen was, geladen met
de eigen warmte,
beladen met de zon, een klein
tumult van licht.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief