- Byron op Reis
- De gehoorzame republiek door S. Tas
- Voor onze onafhankelijkheid
- De opvoeding van Don Juan Byron (vert. J. Eijkelboom)
- Blumfeld G.B. Vaandrager
- Chr. J. van Geel
- Elisabeth Eybers
- De fragiele kereltjes door J.J. Peereboom
- De heer Huisman door R.J. Peskens
- De Vlekker
- [Vervolg De heer Huisman]
- A merrie tale
- Zullen zij morgen dichters zijn?
- Elisabeth Eybers. Neerslag. (G.A. van Oorschot. Amsterdam. 1958.)
- Het socialisme en de intellectuelen door Josine W.L. Meyer
Sóveel jare vertroud
met alles wat men kan hé,
met alles wat mens moet mis:
hoe oud hulle werklik is
kan hulle self nie sê –
Onberekenbaar oud,
onberekenbaar ryk
aan littekens wat hulle nou
met ‘n ligte glimlag beskou,
met sagte vingers yk?
Of kleuters in die woud
– bang aan mekaar verbind
met styfgestrengelde vuis –
wat al vèrder dool van huis
om ‘n blarebed te vind?
Geen vakman was so kundig of so snel
in die hanteer van beitel en lanset
om bloot te lê, te suiwer, te herstel
wat God in brute rots gekerker het.
In redelose eensaamheid bemerk
hy hoe die vrou onder sy vuis ontplooi,
en streel en streel die koue handewerk
totdat sy langsaam sidder en ontdooi.
Van saamheid nog asemloos was hul gesteld
om skugter en plegtige dinge te waag
wat die sout op hul lippe tot ouel laat smelt,
soos reën hulle warm gelaatshuid behaag;
om torings en skoorstene nader te haal
tot dugtige stutwalle rondom te pak,
in die donker nog dieper dan seevlak te daal
eer die aardbol in oorryp granaathelftes knak.
Lees de Tirade Blog
Gipszomer
Er komt een zomer aan die goed zal zijn. Met die nietsvermoedende woorden nam ik een paar weken geleden vrij van deze columnplek. In de dagen die toen voor me lagen sliep een gloed van parkjes om in te lezen, terrassen die blonken in de avondzon en steden waar ik mijn vrienden zou bezoeken. Ik...
Lees verderEr komt een zomer aan
Er komt een zomer aan die goed zal zijn, zeg jij. De lucht wordt gladgestreken en zal boven ons hangen als een zwoele lappendeken. De stad zal slapen van de hitte en pas weer ontwaken bij de eerste regenval. Parken, er zullen parken zijn waar we onze lijven achterlaten tot iemand ons weer op komt...
Lees verderReünie
Zes jaar geleden beloofden we dat wij niet zo zouden zijn. We kenden de verhalen, hoe het anderen was vergaan, maar zo zou het bij ons niet lopen. Vrienden waren we. En dat zouden we blijven. Maar puberbeloftes verwelken en ik verloor iedereen steeds iets meer uit het oog nadat de rector diploma’s in onze...
Lees verder
Blog archief