[p. 477]
Ik zeg
het weeshuis
en het badhuis
en het zwarthuis.
Als een boer
kan ik er al mijn hemden
aan tellen
en de beerputten
en de schijtende varkens
en ruiken de stank
van de andere boerderij.
Ik draag een takje.
Witvlokken
en hoge, bruine ramen
als liefde.
Zo voel ik ook
met mijn hand
aan de bisschop
en de dikke stok.
Jaa ja.
Een bisschop
heeft een dikke stok
en een kale kop
de pater.
[p. 478]
Zo zeg ik het zwarthuis.
Maar het is niet waar.
Ik heb er vannacht
hard van geslapen.
Hard geslapen
van een ander huis.
Ik heb geslapen
van een spaanse vrouw,
met christus.
Met een palmtak.
J. Arends
[p. 479]
Aan een strand van koorts
met een witte zon
boven een rode parrasol
zit de man
die ik in het japans vertaald ben.
Aan het strand
van japan
strikt een man
zijn das
en er gaat een vriendelijk meisje
voorbij.
En tweemaal
is het een brandende bol,
verwaait de parasol
en gaat de zon
achteloos voorbij.
In mijn japanse land
slaap ik
in winter vertaald.
J. Arends
[p. inlegvel]
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief