- Toine Moerbeek De geile noot of de ‘genade’ van Louis Andriessen (Het zevende visioen van Hadewych)
- Marieke Jonkman Ontbloeid kiezeltje
- Jaap Goedegebuure Jakobsladders (Over de duivelskunsten van Frans Kellendonk)
- Willem G. van Maanen De bontjas
- Wim Brands
- Jan Baeke
- Guus Middag Ratelen op de Hembrug
- George Moormann
[p. 446]
[p. 447]
Het syndroom van Stendhal
De autist, de schilder en zijn Alzheimer,
hoge kathedralen, de vliegende vlekken,
de te hoge bloeddruk, de vermoeidheid,
je hongerige begeerte –
al de treckingen die het voedsel voor later zijn.
De zee is leeggevist,
een kale vlakte verraadt het keerpunt
van een worstelaar die danser werd.
Wij wachten op de afloop van een hagelbui,
een slagwerk dat zal eindigen met een plofje,
de geboorte van een glazen palet, dat liefdevol
geblazen, afstand doet van zijn vuur.
[p. 448]
Aan de horizon
De woeste grond van je doeken
wordt steeds lichter ingepakt, lijnzaad
werd olie, terpentijn een maagdelijk vlies.
Witte wieven weven
een wade voor de dag van morgen,
een plaats die niemand ziet.
[p. 449]
Om een te sijn met gode
Maar zelden tellen ze de
dag van morgen op bij je lege flessen,
de tubes waarin jij langzaam verdween.
Dat eischen van binnen, die scherven
vol gehavende huid, waarin je nog eens
het mes zette, deze nog eens opende:
De nauwelijks te omvatten doos van
Pandora, de mazen in haar vlindernetten,
de ongeduricheit van de vliezen in haar oog.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief