Over het gehele werk

over Domenico Scarlatti


Over dit hoofdstuk/artikel

Theo Muller


1.
Ralph Kirkpatrick, Domenico Scarlatti. Princeton, 1953.
2.
Kindernaam voor Domenico, bet. ?peuter?. Door Burney (zie noot 3), Kirkpatrick en anderen ten onrechte gespeld als ?Mimo?.
3.
Charles Burney, The present State of Music in France and Italy; in Germany etc., 1771. Door mij geraadpleegd in de Duitse vertaling van Ebeling en Bode: Tagebuch einer musikalischen Reise, 1772/1773. Facsimile-heruitgave Kassel, 1959. Deel 1, p. 244.
4.
Het Musiklexikon van Hans Joachim Moser (Hamburg, 3de dr. 1951) vermeldt nog een reis naar Londen in 1719 een een bezoek aan Dublin in 1740/41. Na Kirkpatrick 1953 zet Grove’s Dictionary (5e dr., 1954) achter beide uitstapjes een groot vraagteken. Elseviers encyclopedie van de muziek (Amsterdam, 1962) laat Londen rustig staan en vermeldt evenals Moser activiteiten aan het hof van Cristina van Zweden, die stierf toen Domenico amper vier was. Het blijft moeilijk om vader en zoon uit elkaar te houden.
5.
Burney, Tagebuch. Deel ii, p. 184.
6.
Kirkpatrick p. 203 noemt als voorbeelden imitaties van een Italiaanse dorpskapel, doedelzak en een Napolitaans duet tussen mandoline en gitaar.
7.
Burney, Tagebuch. Deel ii, p. 259.
8.
Kirkpatrick p. 187.
9.
Burney, Tagebuch. Deel iii, p. 136: ?Bij het eerste bezoek dat hij (Alessandro) Scarlatti bracht, zegt Quantz de gelegenheid te hebben gehad hem op het clavecimbel te horen, dat hij heel knap maar niet met zoveel vaardigheid bespeelde als zijn zoon Mimo Scarlatti, die hij in Rome gehoord had.?
10.
Burney, Tagebuch. Deel ii, p. 183-184.
11.
ib. Deel iii, p. 214-215. Vadercomplexen kende men in de 18de eeuw ook al, daarvoor hoeft de ?moderne psychologie? (Kirkpatrick p. 76) niet te hulp te schieten.
12.
ib. Deel ii, p. 184.