Ik zat tussen drieënveertig dertienjarigen, omdat ik de krant verkeerd gelezen had. De tentoonstelling ‘1001 inventions ,’ heden in het voormalig postkantoor aan de Coolsingel in Rotterdam is een jeugdtentoonstelling. Het is een lovenswaardig internationaal initiatief dat compensatie hoopt te bieden voor de aandacht voor barbaarse wreedheden in de huidige moslimwereld door te tonen dat er veel ontdekt, gedacht en geweten is aldaar, in vroeger tijden. Dat had ik ook wel nodig want die lul in zwart met dat mes in zijn hand bij zijn in oranje geklede slachtoffer spookt voortdurend door mijn hoofd, en roept een misselijkmakende woede op. Compensatie dus.
Al Jazari, (Badi’al-Zaman Abū al-‘Izz ibn Ismā’īl ibn al-Razāz al-Jazarī (بديع الزمان أَبُو اَلْعِزِ بْنُ إسْماعِيلِ بْنُ الرِّزاز الجزري) (1136–1206)) – Turks polymath of Renaissancemens – doet al veel goeds. Hij is de auteur van het Boek van de kennis van ingenieuze mechanische apparaten. Het is typisch een wonderboek waar Rudy Kousbroek over geschreven zou moeten hebben, maar ik kan het niet opzoeken want er is helaas nog steeds geen Verzameld Werk. (Komt dat er nog…?) Een schitterende verzameling doe-het-zelf platen van molens, pompen en klokken waar de intelligentie en het plezier van afspatten.
Toch nog verbaasd, wellicht door mijn onnozelheid op het vlak, was ik over het volgende. Ik lees nu een boek voor dummies: Wiskunde in 30 seconden van Richard Brown. De belangrijkste theorieën en stellingen in meet- rekenkunde en algebra.
Fibonaci, Pascal, Euclides, Diophantus etc. Het vermoeden van Poincaré. Dat doe ik omdat ik te weinig van wiskunde weet en hoop dat dit helpt. Verbaasd dus was ik dat bij elk lemma een doorleessuggestie staat waarin nooit een Arabische naam ontbreekt. Abu’ Abdalah Muhamad Ibn Musa Al-Khwarizmi bijvoorbeeld. Hij introduceerde het Indische getallenstelsel in de Islamitische wereld, waarna het gebruik van nul in de wiskunde populair werd.
Al Jazari wordt geacht een handwerkman te zijn geweest in het zuidoosten van het huidige Turkije, die meer in de hoek van blijven-proberen zat dan die van berekening vooraf. Dat trekt me logischerwijs als wiskundig nul die ik nog ben erg aan.
De 43 dertienjarigen zaten vanzelfsprekend bij de photo booth, maar leken ergens toch wel gegrepen door de gelikte presentatie. Zelf duik ik met hernieuwd enthousiasme in de wiskunde.
