De spiegel van mijn eigen blogje mag weken rimpelloos blijven zonder dat iemand aan mijn brievenbus komt snuffelen om te checken of ik misschien al een tijdje dood op de bank lig (and rightly so), maar verzuim ik hier één f***ing weekeinde een stukje te posten, dan melden wildvreemden zich aan de achterdeur van mijn datsja om genoegdoening te eisen voor het uitblijven van nieuw leeswerk op Tirade.nu. Goed. Nou. Hier dan:

In Tirade 447 vind je de weerslag van een gesprek dat Detlev van Heest voerde met Joost van Oostijmuiden.

‘Een interview?’

‘Zo zou ik het toch niet durven noemen.’

Tirade – sinds 1957 aan het woord.

‘Net als m’n schoonmoeder.’

‘Schoonmoedergrappen vallen buiten de bladformule van Tirade. In principe.’

‘Sorry.’

‘Geen enkel probleem.’