Een meisje met een enorme bos rozen stapt de bus in en leunt tegen het raam net naast de deur. De omaatjes om mij heen stoten elkaar aan, wijzend naar de bos. Eentje staat zelfs meteen haar stoel af. Druk beginnen ze fluisterend te speculeren:
‘Van wie zou ze die bos gekregen hebben?’
‘Vast van een hele rijke man. Wat zou zo’n bos wel niet kosten?’
‘Maar ze zijn het waard hoor, dat zie je zo’
‘Ik heb laatst van die rozen gehad, nou, die hebben zeker twee weken gestaan’
De omaatjes giechelen, mompelen wat onderling. Eentje buigt voorover.
‘Zeg meisje, van wie heb jij die mooie rozen gekregen?’
Geen reactie. Het omaatje kijkt vragend om naar haar nieuwe vriendinnen.
‘Watteh?’ roept het meisje dan, veel te hard, terwijl ze het oortje van haar koptelefoon uit haar oor trekt.
‘Van wie heb je die mooie rozen?’
‘Bestelling’ zegt ze nors, en stopt het oortje weer terug.
—
Eline Helmer (1993) begon na een BA Antropologie (University College Utrecht) en MSc Russische en Oost-Europese Studies (University of Oxford) in 2017 aan een PhD (University College Londen). Ze woont en werkt sinds 2015 in Rusland; eerst één jaar in Pskov, daarna in Sint-Petersburg en portretteert voor Tirade mensen die ze ontmoet.
