- Tibor Déry Een wintermorgen
- Wiessing's Gedenkschriften door Josine W.L. Meijer
- Vijf vrolijke verhalen door Gerard Kornelis van het Reve
- Ieder zijn standje door H.A. Gomperts
- vervolg van pag. 252
- Literatuur van het jaar nul (III) Interview met Martin Walser door H.L. Mulder
- Pinguin-eiland
- Eenheidscheppende factoren in Vestdijk's roman ‘Ierse Nachten’ door C. Ternoo
- Ingezonden Mystiek, Religie, Godsdienst, Mythologie of Geloof?
- Griekse gedichten
- Hommage aan het Brits museum
- Twee gedichten door Bill Kroekon
[p. 283]
De blonde Eurypyle gaapt verrukt
naar de hoog geplaatste Artemon!
…..
Lompen en todden gesnoerd om z’n lijf
– wás wat ie droeg in vroeger tijd
Aan z’n oren hingen ‘n paar dobbelstenen van hout
De lap om z’n dijen ‘n stuk huid van een rund:
het kalende dek – vuil en wel, van een afgedankt schild
Steeds samen met broodjuffers
omgaand met smeerlappen, vond ie z’n weg
‘t arglistig bestaan van de spitsboef Artemon
Vaak met zijn nek – óf in het blok – óf op het rad
Met leren zweep
werd hem de rug dikwijls gestreept
– baard en hoofdhaar werd uitgeplukt
Maar nu bestijgt hij palankijnen – Kyke’s welp
Oorbellen van goud
Parasol van ivoor. Nog beter getuigd
dan de hem toelachende vrouwtjes…
[anakreon]
Naar de sterren kijk je ster van mij – Mocht ik
de hemel zijn dat ik met vele ogen naar jou kon kijken
[plato]
grafschrift van diogenes de cynicus
(met afbeelding van hond)
zeg mij eens hond wiens grafsteen het is die je staande bewaakt
van de Hond maar zeg me wie was dan die man die je aanduidt met Hond
diogenés waarvandaan van sinópe wiens woning een vat was
jazeker maar nu hij gestorven is heeft hij de sterren tot huis
(onbekend)
(herplaatsing wegens drukfout)
vertaald door Jan Hanlo
Lees de Tirade Blog
Het bleek familie
Op sociëteit Minerva in Leiden zit bij de centrale trap een plaquette in de muur. Het opschrift luidt: Ter nagedachtenis aan leden van het Leidsch Studenten Corps die door de oorlog het leven lieten. Er staan een kleine dertig namen onder. Toen ik nog lid was van Sempre Crescendo (de open muzikale subvereniging van Minerva)...
Lees verderHet geluk
Miel bestiert een charmante delicatessenwinkel die zo in een oud, Frans dorpje had kunnen staan. Zo’n dorpje waar de tijd zelfs uit vertrokken is, de straten altijd leeggelopen zijn, alle dagen traag, hitsig en doorrookt voorbijkruipen en iedere mannelijke inwoner hopeloos verliefd is op de blonde bardame die haar jonge borsten op de toog drapeert...
Lees verderLief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verder
Blog archief