- J. de Kadt Veelzijdig falen Na de verkiezingsnederlaag
- W.A. Wilmink De moeheid in een bootje
- Hanny Michaelis Drie gedichten
- De poppetjes-art van Albert Blitz
- H.L. Lefflaar Dichter zonder moedertaal Een gesprek met Prof. mr. G.J. Resink
- [Gedichten]
- H. Drion Kunstwerk en rechtsbeslissing Een kwestie van evenwicht
- Rutger Kopland Drie gedichten
- Gerrit Krol Spelenderwijs
- Rectificatie
- R. Waskowsky Vijf gedichten
- J. de Kadt Zuid-Vietnam in de wereldpolitiek Politiek zonder tranen?
[p. 253]
Toch lijkt het mij soms, dat de zaak
uit Zijn hand loopt. Ik bedoel: Hij, die
op een grijze middag in de eeuwigheid
zich een kosmos dacht, een aarde
en mensen en tijd… Wíj zitten er maar mee.
Daar zitten we dan: Gods gedachten
in een verloren uurtje – vanzelf wordt dat
een geschiedenis
van bloed, zweet en tranen.
Vermoeid wachten wij op de donderslag
die Hem zal binnen roepen: ‘Boven komen
en handen wassen, jongen – de Messias
is in aantocht.’
[p. 254]
Vanmiddag dus eindelijk met S. naar bed geweest.
Ze was erg lief en ze deed haar best
om tien jaar meer ervaring te tonen dan ze had.
Toch kon ik het niet helpen: steeds weer
moest ik denken aan Chunyu Fen uit het verhaal
van Li Kung-tso (naverteld door Lin Yutang).
Aan Fen dus, wiens naam schone wanorde betekent
en die in 792 in zijn droom bijzonder gelukkig was
met de dochter van een mierenkoning. Jarenlang
leefde hij met haar in een mierenhoop onder
een oude boom. (Dit alles op een middag, toen
hij echt wel te veel had gedronken.)
Het was verschrikkelijk: S. heeft een lekker kutje.
‘Ik hou van je’ zei ze en dat had ik ook
wel willen zeggen, maar voortdurend dacht ik:
‘Wie ben je eigenlijk, wie ben je,
o dochter van de koning der mieren?’
[p. 255]
Petrus: ‘Daar zit de hockeyclub L.S.D. – die
denken dat ze alleen in de hemel zijn….’
Men hoort slechts een eigenaardig ruisen. Geen
andere beweging doet zich voor dan dat het lijk
(± 65 % water) door de sterke verwarming opzwelt.
Vol piëteit blaast het vuur een zeepbel…
[p. 256]
De baas van Café
Sport op de Viale
Monza in Milaan
heet Dante.
Het is 10 uur v.m.
Misschien komt ‘t
daardoor dat ik
nog nooit zoveel
lelijke vrouwen
voorbij zag komen.
Achter de kist
schrijft hij stiekem
z’n vijfde canto.
Lees de Tirade Blog
Het bleek familie
Op sociëteit Minerva in Leiden zit bij de centrale trap een plaquette in de muur. Het opschrift luidt: Ter nagedachtenis aan leden van het Leidsch Studenten Corps die door de oorlog het leven lieten. Er staan een kleine dertig namen onder. Toen ik nog lid was van Sempre Crescendo (de open muzikale subvereniging van Minerva)...
Lees verderHet geluk
Miel bestiert een charmante delicatessenwinkel die zo in een oud, Frans dorpje had kunnen staan. Zo’n dorpje waar de tijd zelfs uit vertrokken is, de straten altijd leeggelopen zijn, alle dagen traag, hitsig en doorrookt voorbijkruipen en iedere mannelijke inwoner hopeloos verliefd is op de blonde bardame die haar jonge borsten op de toog drapeert...
Lees verderLief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verder
Blog archief