- J. de Kadt Veelzijdig falen Na de verkiezingsnederlaag
- W.A. Wilmink De moeheid in een bootje
- Hanny Michaelis Drie gedichten
- De poppetjes-art van Albert Blitz
- H.L. Lefflaar Dichter zonder moedertaal Een gesprek met Prof. mr. G.J. Resink
- [Gedichten]
- H. Drion Kunstwerk en rechtsbeslissing Een kwestie van evenwicht
- Rutger Kopland Drie gedichten
- Gerrit Krol Spelenderwijs
- Rectificatie
- R. Waskowsky Vijf gedichten
- J. de Kadt Zuid-Vietnam in de wereldpolitiek Politiek zonder tranen?
[p. 253]
Toch lijkt het mij soms, dat de zaak
uit Zijn hand loopt. Ik bedoel: Hij, die
op een grijze middag in de eeuwigheid
zich een kosmos dacht, een aarde
en mensen en tijd… Wíj zitten er maar mee.
Daar zitten we dan: Gods gedachten
in een verloren uurtje – vanzelf wordt dat
een geschiedenis
van bloed, zweet en tranen.
Vermoeid wachten wij op de donderslag
die Hem zal binnen roepen: ‘Boven komen
en handen wassen, jongen – de Messias
is in aantocht.’
[p. 254]
Vanmiddag dus eindelijk met S. naar bed geweest.
Ze was erg lief en ze deed haar best
om tien jaar meer ervaring te tonen dan ze had.
Toch kon ik het niet helpen: steeds weer
moest ik denken aan Chunyu Fen uit het verhaal
van Li Kung-tso (naverteld door Lin Yutang).
Aan Fen dus, wiens naam schone wanorde betekent
en die in 792 in zijn droom bijzonder gelukkig was
met de dochter van een mierenkoning. Jarenlang
leefde hij met haar in een mierenhoop onder
een oude boom. (Dit alles op een middag, toen
hij echt wel te veel had gedronken.)
Het was verschrikkelijk: S. heeft een lekker kutje.
‘Ik hou van je’ zei ze en dat had ik ook
wel willen zeggen, maar voortdurend dacht ik:
‘Wie ben je eigenlijk, wie ben je,
o dochter van de koning der mieren?’
[p. 255]
Petrus: ‘Daar zit de hockeyclub L.S.D. – die
denken dat ze alleen in de hemel zijn….’
Men hoort slechts een eigenaardig ruisen. Geen
andere beweging doet zich voor dan dat het lijk
(± 65 % water) door de sterke verwarming opzwelt.
Vol piëteit blaast het vuur een zeepbel…
[p. 256]
De baas van Café
Sport op de Viale
Monza in Milaan
heet Dante.
Het is 10 uur v.m.
Misschien komt ‘t
daardoor dat ik
nog nooit zoveel
lelijke vrouwen
voorbij zag komen.
Achter de kist
schrijft hij stiekem
z’n vijfde canto.
Lees de Tirade Blog
Warm
Hitte verbindt. Er wordt minder van je verwacht; je verwacht een stuk minder van anderen en veel minder van jezelf. Bij hitte doe ik alles langzaam en merk dan dat ik hetzelfde gedaan krijg – zelfs na vijf duiken in de gracht en anderhalf uur staren sluit ik mijn laptop in de middag met tevredenheid....
Lees verderZomerverlies
Alle ramen stonden open en toch was het warm in mijn keuken. Ik sneed knoflook in dikke plakken en liet die bruinen in de lekkerste olijfolie, hakte een paar rijpe vleestomaten en voegde die toe, dopte hulkgroene erwtjes. Als ik buiten de deur ga eten maak ik voor vertrek iets voor de thuisblijvers; je bent...
Lees verderDe bekende weg
Het Zeeuwse dijkhuisje van B’s tante is al een jaar of twintig in mijn leven. Het is er stil, er is veel licht en de zee voelt heel dichtbij, maar rond de dijk is geen toerisme. Het enige wat er verandert is de tuin: er zijn meer rozen dan voorheen. De wilg is groter, en...
Lees verder
Blog archief