- Charles B. Timmer Een luidkeels uitgeluide periode
- Voor mijn zoon R.
- A. Roland Holst Twee dichters terzijde
- A. Koolhaas Waar jankt Hassan?
- Rectificatie
- [Gedichten van J.F. Vogelaar]
- W.A. Wilmink De emancipatie van het lachen: iets over Louis Davids
- Zes dagen onbedachtzaamheid kan maken dat men eeuwig schreit
[p. 572]
12 miezerige dwergen
gehuurd
om (na de maandenlange slachtpartij)
netjes op ‘n rij aan tafel
onder ‘t lekkend dak van ‘n poppenhuis (‘n piekfijn paleisje jazeker)
zich staande in gebed af te trekken
met de ogen rollend
onder spastiese (groeistuipen)
uitroepen & bezweringen
in potjesgrieks
(vlijtig opgetekend door gezuiverde joernalisten)
maar ochgot de spelbreker
de verrajer klaart onder tafel oud-
testamenties ‘n soldatenmeid die zich voor maagd uitgaf
(eigen schuld vlgs progressieve eksegeten)
sjezus tot ze zich ‘t apelazarus zweet
kronkelt als ‘n holey roler,
en ‘t besmettelike tafellaken omlaaktrekt
heel ‘t dampende servies over hen heen
brult de manager/regisseur door ‘n megafoon –
klaar is kees
jongens ‘t uur is gekomen – sluiten en afdekken
en dan op huis aan
(verwarring;) maar waar is in gotsnaam m’n vergrootglas gebleven?
J.F. Vogelaar
[p. 573]
‘t kruim & uitschot van ‘n uitgaanswereld
op hun ponteneur gesteld
marmeren handvaste bustes
geteelde beeldjes van onooglike debutantes
doorknede zwetsers & gesteven zwemvesten
die ‘t voor ‘t zeggen hebben (hoor ik)
bederven op slag in ‘t verboden
blitzlicht van ‘n vulgaire amateur-
fotograaf
(beelden ervan zijn later in ‘t joernaal te zien
aanleiding tot ‘n gewapende opstand van ouwe adel + ondergeschikten)
J.F. Vogelaar
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief