[p. 77]
Hier eindigde het land
en brak de zee, brak werkelijk,
met een onmenselijk geruis
dat luider of stiller klonk
maar nooit verstomde.
Het water bolde tot de horizon,
de schaduw van de wolken werd
in lange rafels neergelaten
en schepen schoven moeizaam over
het oppervlak dat danste.
Je moest je blik verplaatsen
en in beweging houden om die leegte
te overzien en niet zelf leeg te worden.
Je voelde hoe nietig alles was,
achter je, op het land.
[p. 78]
Opnieuw probeert hij zijn leven
te rekken: elastisch
verlangt hij terug naar geboorte,
een moeder die zich weer opent.
De eerste stap die hij zet
verheldert de vage bedoelingen van de slaap.
Tram, autobus, fiets: droomuitleggers
door middel van nieuwe dromen.
Een klinisch geklede vader ontsluit
zijn winkel voor fruit en fijne
vleeswaren. Een meisje struikelt:
het had haar dood kunnen zijn.
De mensheid komt luidkeels op iedereen af.
De morgen een ochtendeditie.
De wind beweegt bladzijden, bladeren, haren.
Een huid is mij al voldoende.
Hij denkt lichamelijk aan zijn lichaam.
Hij aait een gedachte.
De slang vangt een muis in het donker:
haar warmte heeft haar verraden.
[p. 79]
Voorzichtig: je stapt in toekomst.
Je voet laat geen indrukken achter.
Je kunt met gemak verdwalen.
Het zijn ongeborenen die je ziet.
Je blik moet zich scherpen aan
voortekenen en, misschien, beloften.
Er zijn zoveel lege plekken in ons gehoor.
Temper je vreugde
zoals een gitaarspeler zijn snaren
want zo benadert hij soms de stilte.
Toekomst: een handgreep
die je nog niet is gelukt,
een nauwgezetheid van het gehoor.
Speel ons een nieuw lied!
[p. 80]
De hand waarmee ik hem sloeg
is mij dierbaarder geworden.
Als ik mijn vrouw en kinderen streel
besef ik dat ik ze kan doden
en dat een toeval het steeds weer verhindert.
Elke liefkozing een begin van moord,
elk woord van liefde een bedrieglijke verspreking.
[p. 81]
De zee stort zich uit over het strand
zonder zich te ledigen.
In luie bewegingen rust zij uit
van de driftigste bewegingen.
Als een onmondig kind dat wakker ligt,
terwijl zijn ouders slapen,
stamelt zij wartaal, woordenkraam,
onachterhaalbare versprekingen.
[p. 82]
Belachelijk en wreed
zelfs de gelukkigste ogenblikken.
Een blote meisjesarm
gestreeld door de wind
die zojuist vuil van de straat
heeft opgeraapt en verplaatst.
[p. 83]
Bang was je van de tuin,
de rechte paden en het al te groene gras.
Oost west, herfst best,
dacht je wanneer het lente was
en alles zich voortplantte met het driftige gemak
van redeloze wortel, vastbesloten tak.
Alleen de treurwilg groeide ongeneeslijk schuin
en gaf een trager uitzicht aan de stad.
[p. 84]
Je mag mij, als ik gestorven ben,
gerust aan de hond te vreten geven:
drie maanden hoef je niet naar
de winkel voor verse waar.
Je snijdt in de verbouwde keuken
een moot van mijn dij
of de helft van mijn hart
in voedzame brokken.
De hond staat naast je,
kwispelt, likt en gaapt
zoals hij altijd heeft gedaan
wanneer zijn eten werd klaargemaakt.
[p. 85]
Veel mensen weten niet hoe je zeik
schrijft.
Zij schrijven het met een lange ij
maar het moet met e i.
Kijk: zeik.
Net als eik
en sjeik.
Zelfs Hamelink in Het plantaardig bewind
bladzijde 25 bovenaan
schrijft zijkwater
hoewel hij toch Nederlands heeft gestudeerd
en beter zou moeten weten.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief