- Toine Moerbeek De geile noot of de ‘genade’ van Louis Andriessen (Het zevende visioen van Hadewych)
- Marieke Jonkman Ontbloeid kiezeltje
- Jaap Goedegebuure Jakobsladders (Over de duivelskunsten van Frans Kellendonk)
- Willem G. van Maanen De bontjas
- Wim Brands
- Jan Baeke
- Guus Middag Ratelen op de Hembrug
- George Moormann
[p. 446]
[p. 447]
Het syndroom van Stendhal
De autist, de schilder en zijn Alzheimer,
hoge kathedralen, de vliegende vlekken,
de te hoge bloeddruk, de vermoeidheid,
je hongerige begeerte –
al de treckingen die het voedsel voor later zijn.
De zee is leeggevist,
een kale vlakte verraadt het keerpunt
van een worstelaar die danser werd.
Wij wachten op de afloop van een hagelbui,
een slagwerk dat zal eindigen met een plofje,
de geboorte van een glazen palet, dat liefdevol
geblazen, afstand doet van zijn vuur.
[p. 448]
Aan de horizon
De woeste grond van je doeken
wordt steeds lichter ingepakt, lijnzaad
werd olie, terpentijn een maagdelijk vlies.
Witte wieven weven
een wade voor de dag van morgen,
een plaats die niemand ziet.
[p. 449]
Om een te sijn met gode
Maar zelden tellen ze de
dag van morgen op bij je lege flessen,
de tubes waarin jij langzaam verdween.
Dat eischen van binnen, die scherven
vol gehavende huid, waarin je nog eens
het mes zette, deze nog eens opende:
De nauwelijks te omvatten doos van
Pandora, de mazen in haar vlindernetten,
de ongeduricheit van de vliezen in haar oog.
Lees de Tirade Blog
Het bleek familie
Op sociëteit Minerva in Leiden zit bij de centrale trap een plaquette in de muur. Het opschrift luidt: Ter nagedachtenis aan leden van het Leidsch Studenten Corps die door de oorlog het leven lieten. Er staan een kleine dertig namen onder. Toen ik nog lid was van Sempre Crescendo (de open muzikale subvereniging van Minerva)...
Lees verderHet geluk
Miel bestiert een charmante delicatessenwinkel die zo in een oud, Frans dorpje had kunnen staan. Zo’n dorpje waar de tijd zelfs uit vertrokken is, de straten altijd leeggelopen zijn, alle dagen traag, hitsig en doorrookt voorbijkruipen en iedere mannelijke inwoner hopeloos verliefd is op de blonde bardame die haar jonge borsten op de toog drapeert...
Lees verderLief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verder
Blog archief