[p. 28]
Anton Korteweg
Gedichten
Zuidbuurt
Ik zag eens een man, nog Tenerife-bruin,
op het Lange Kerkpad in Zuidbuurt
met hortensiablauwe mevrouw
vergenoegd aan de wandel naar Weipoort,
roze overhemd om de tors
gouden kettinkje om de hals,
daarop, om het af te ronden,
hoofd van Vacansoleil.
De illusie in stand houden dat
het leven wat meer is dan je
op de been proberen te houden,
vereist, naast dommige hoop,
vitale smakeloosheid.
[p. 29]
Symposium
Iemand kooide een theorie
en liet die op hem los.
Iemand plaatste hem in een context,
iemand zag hem in samenhang.
Hij werd, kortom, versneden,
in cellofaan verpakt
en onder ons verdeeld.
Ook was er een grijze trui
waarin zilverdraad was verwerkt
die zijn gedichten las.
Er werd, dat zag ik wel,
heel veel van hem gehouden.