‘Ik heb een pornografische geest.’

‘We hebben allemaal een pornografische geest.’

Een winkel, een ‘shop’, een restaurant, Chinese gokzaal… klein, vol mensen, voornamelijk oudere mannen die gokken, spelen, een vette vrouw met een snor die gokt, speelt, na iedere inzet haar vingers likt, dit alles in een vervallen gebouw, misschien in een verlaten winkelcentrum. De muren bedekt met graffiti, al heeft het vreemd genoeg ook iets van een boekwinkel, op een tafel ligt een stapel boeken, literatuur, alles gebruikt, gelezen, doorgebladerd, beduimeld, erotische tijdschriften, Japanse prenten, alles door elkaar, willekeurig, verspreid, in de hoek een tattooshop.

De spelers leggen in. Wat ze tegen elkaar zeggen kunnen we niet verstaan. Ze spelen geroutineerd. Hun stemmen zijn schor. Ze roken. De ruimte ziet blauw van de rook.

Door gaten in de rechterwand zijn delen van lichamen zichtbaar. Afhankelijk van de hoogte zien we steeds een ander deel.

‘Ik ga dat doen, ik zal dat doen. Ik ga dat met je doen.’

De stem van een man die uitgebreid de smaak van een kut beschrijft.

Een eenvoudig, simpel bed. Een man. Een schrijvende man.

Een simpel, eenvoudig bed met een laken.

‘Vertel me, vertel het me, zeg het tegen me.’

‘Ik ga dat doen, ik ga dat met je doen.’

Op een Samsung-tv op een hoge arm de scène uit The Fly waarin Jeff Goldblum, die al bijna volledig is veranderd in een vlieg, zijn vriendin (Geena Davis) waarschuwt dat ze nu moet vertrekken omdat het punt is aangebroken waarop hij haar niet langer als een erotisch ‘object’ kan zien, maar louter nog als voedsel.

(Beeld van een slapende man, lijkend op de schrijvende man, die zichzelf betast, langzaam aftrekt, ergens anders, niet in deze kamer)

‘Ik ga dat doen, ik ga dat met je doen…’

Uitgebreid prijzen en bewonderen van de kut. De man kijkend naar de kut, van dichtbij, haar aanrakend, vochtig, haar openend, beschrijvend…

Fluistert, zegt: ‘Je kut smaakt zo goed. Het voelt zo goed.’ Zijn tong, likkend over de rozebruine kut, naar binnen, over de steeds vochtiger wordende schaamlippen, naar binnen, lange halen, de vrouw tussen witte, gewassen, maar gebruikte lakens, lakens die vaak gewassen zijn. Geluiden van buiten, werkgeluiden, vallende buizen, stadsgeluiden. Een sirene. Aan stalen draden in de kamer hangen camera’s, onbemand, die over de draden dichterbij schuiven, inzoomen, weer wegschuiven.

De man en de vrouw in een café, nippend van hun espresso. Het is zichtbaar dat ze samen geslapen hebben. De vrouw heeft kringen onder haar ogen. Haar haar zit slordig in een klemmetje. Ze draagt een beige regenjas en een simpele jurk. De man heeft een wit hemd en een donkere broek, maar draagt geen jas.

Terug naar de kamer:

De man en de vrouw die moe worden.

Die rauw worden.

De man en de vrouw praten over deze rauwheid, de vrouw beweegt haar dijen, schuift ze tegen elkaar, over elkaar. Haar dijen zijn nat. Haar schaamlippen rood, gezwollen, al is ze niet meer opgewonden.

De man wrijft over zijn penis, die rauw en schraal is.

Terug naar het café. De man en de vrouw bestellen nog een koffie.

De vrouw die zichzelf langzaam wast, met koud water, in een zinken of aluminium kuip, de man die kijkt hoe de vrouw zich wast, kijkt naar het uitknijpen van het washandje, de handdoek die ze tussen haar benen haalt.

De vrouw die het zaad, het sperma beschrijft: parelmoer, de smaak: lauw, bitterzoet dit keer, als schuimloos bier.

De vrouw, zich aankledend, het zaad, het parelmoer opdrogend op haar dijen.

De man en de vrouw wandelen, lopen langs winkels met helverlichte etalages. De man: ‘Ik kan je ruiken. Ik ruik je…’

De man die de vrouw naar een kast leidt, een ladenkast, daar dildo’s, schitterend gemaakt, ook enkele naar voorbeeld van zijn penis, een aantal onbruikbaar (roestig of kartelig). Er zijn ook dildo’s van zachtere materialen, in een la liggen zijn ballen. Rubber, gummi, van kaarsvet in een netje,

van zwaar metaal, van hout, plastic… De vrouw zoekend, haar linkerhand door de laden, met de rechter hem betastend, zijn ballen en penis, welke vorm de juiste is. De man die de vrouw neukt, daarna de vrouw die zichzelf neukt met de gekozen dildo, de juiste dildo.

De vrouw die de lul van de man zuigt, met zijn dildo in haar kut.

De vrouw die op de achterbank over de broek van de man wrijft, de man die zijn hand onder de jurk van de vrouw steekt, het geluid van haar hand over de stof, de rits van zijn broek, het geluid van zijn vingers in haar kut, onder de jurk. Een shot van de passagiers. Van één onaantrekkelijke, magere man die kijkt.

De man en de vrouw die naar een film op de kleine tv kijken hoog boven ze op de arm. Een stompzinnige film, een actiefilm, verdoofd, onverschillig kijkend. Reclame. De man die de vrouw over haar billen streelt, de man die zich uitstrekt achter haar, naakt onder een t-shirt, zijn vingers in haar kut steekt, haar aars, spelend, haar dan langzaam neukt terwijl ze blijft kijken, niet omkijkt, nauwelijks beweegt.

De vrouw slapend. De vrouw, wakker wordend. De vrouw die de man ziet die naar haar kijkt, in de hoek van de kamer, de man die zich traag aftrekt en rookt en naar haar kijkt, zijn penis alweer zacht, zaad op zijn been, zijn hand. De vrouw, kijkend naar de man en het zaad op zijn hand, zijn been, de vrouw die haar benen spreidt, zichzelf vingert onder het verschoven laken, alles in halfslaap, tot ze klaarkomt, de man die rustig door rookt.

De man in het bed, de vrouw wakker, de man slapend. De vrouw onder het laken, dat ze opzijschuift als bij een operatie, alleen zijn kruis naakt, ontbloot, de camera die met een hoorbaar geluid boven hen komt te hangen. De vrouw die zijn dijen kust, zijn billen, met haar vinger en nagel over het stukje huid gaat dat als een litteken over de balzak loopt, de vrouw die op hem gaat zitten, terwijl zijn penis traag groeit. De vrouw die weer van hem afgaat en de man naar een orgasme zuigt, zonder een woord te zeggen, om weer te gaan slapen zonder een woord. De vrouw die de dildo van de man tegen zijn anus drukt, ermee over zijn balzak gaat.

De man die de vrouw meeneemt naar een andere ruimte, een ruimte als een speelkamer. Waar penissen komen uit gaten in de wanden, buigzaam, levend, als dikke vette wormen.

De man die midden in de kamer op de grond gaat liggen, de vrouw die de man uitkleedt, de wandpenissen bewegend, de vrouw die haar hand tot een ring om zijn lul vouwt, zijn ballen betast, de man heeft zijn broek nog aan, maar hij is laag, naar beneden getrokken, de man is niet volledig gewassen, het halftransparante spoor van zaad op zijn been en in zijn schaamhaar is nog zichtbaar, de wortel van zijn penis en zijn glanzende, bruine schaamhaar, de vrouw snuffelend, snui-

vend in het schaamhaar. Spiegels die ze vangen en verveelvoudigen, dan plotseling weer zwart worden. De wandpenissen die zich traag bewegen, alsof ze zich onder water bewegen.

Stem die de man beschrijft: zijn bouw, zijn geur, de vorm van zijn lul, het gewicht van zijn ballen en de exacte kleur van het schaamhaar, alsof het gaat om de beschrijving van een verloren voorwerp.

De vrouw en de man gebogen over foto’s van steden, familiefoto’s, willekeurig gerangschikt, we zien alleen flarden.

De vrouw die hem verhalen vertelt, dingen, anekdotes, willekeurige handelingen in haar leven, dingen die ze die ochtend heeft gedaan, dingen waar ze aan werkt, de vrouw die leest of aantekeningen maakt.

De man, gespierd maar vlezig tegelijkertijd, een normale man, kwetsbaar in zijn vlees, loopt door de ruimte. De kamer heeft geen raam.

Herhaling.

Herhaling. Verandering van hoek. Laat de camera’s maar glijden over de draden. Terugspoelen. Inzoomen op delen van de scènes die daarnet nog zijn gemist. Zoom in op de foto’s, de erotische prenten van neukende mensen, zoom in op de dingen die we graag nog beter willen zien: de kut van de vrouw, levensgroot, haar schaamhaar. Haar billen. De kleine pukkeltjes zichtbaar. De vaardige handen van de dikke vrouw met de snor in de speelruimte. Het zweet op haar bovenlip.

‘Ik ga dat met je doen.’

Zoom bijvoorbeeld in op de diepe kuilen in de billen van de man die de vrouw neukt en de vrouw die huilt, en haar billen tegen hem opduwt, de man die haar binnengaat op zijn hondjes, maar ze is uitgestrekt, plat op het bed, haar arm over het kussen, komt dan langzaam omhoog, drukt haar kont omhoog, hoger, hoger, beweegt, stopt niet met huilen, kreunt, vingert zichzelf als een bezetene.

De man die het hoofd van de vrouw opzij draait, probeert te zien hoe de vrouw haar orgasme krijgt, zijn blik niet wegtrekt, haar niet uit het oog verliest, maar hij ziet maar een deel van haar gezicht, een glimmende ooghoek.

de ruimte met de gokkende mensen, de vrouw met de snor die het geld dat ze gewonnen heeft naar zich toe harkt, ze heeft rinkelend armbanden. Een man in de hoek die een prachtige jongeman met een geopereerde hazenlip tatoeëert, het zoemende geluid van de naald. Een jonge jongen op een met glanzend groen nepleer bekleed bankje die naar ze kijkt, goed gekleed, in een wit overhemd en zwarte broek. Misschien het kind van een van de gokkers, een van hen die ook netjes gekleed is. Schorre stemmen. Peuken in de asbak. De dikke vrouw die haar peuk uitdrukt, haar slip uit haar billen trekt.

De man en de vrouw die door een zwart gordijn de ruimte binnenkomen, hun kleren herschikken, de doorrookte ruimte verlaten.

Regen buiten, zwarte glimmende straten.

Ze wandelen, lopen, slaan de hoek om.

De jongen komt ook de straat op, kijkt hoe ze vertrekken.

‘Wat doet dat kind daar? Wat moet zo’n jong daar?’

‘Ik wil hem niet meer alleen laten. Ik wil er niet meer heen.’

We hebben allemaal een pornografische geest.

Ik heb een pornografische geest.

Uiteindelijk komt het hierop neer: voorstellingen, visuele, auditieve of welke variant je maar wilt, staan rechtstreeks en uitsluitend ter beschikking van de eigenaar van de geest waarin ze zich voordoen. Ze zijn privé en voor een derde onwaarneembaar.

‘Zal het ooit stoppen? Genoeg zijn? Niet meer nodig?’

‘Op een dag.’

Dat kan niet! We moeten het opnieuw doen. Ik ben het al vergeten. Hoor je? We moeten het opnieuw doen.’ [Paniek in ogen].

De geest is een subtiele, vloeiende combinatie van actuele voorstellingen en voorstellingen uit het geheugen, in voortdurend wisselende verhoudingen. Zullen we sterven? Wat als we doodgaan?

We zullen sterven. We gaan dood.

Mijn lul in je mond, bewegen alsof ik je ook daar neuk, alsof ik alles van je neuk. Wijder, buig me verder. Breek me dieper. Wees niet bang. Lik me. Lik me tot ik overal nat ben, overal huil van geilheid.

Een breuk. Een pauze. Aftiteling begint. Stopt. Film draait terug:

De man en de vrouw die de kamer binnengaan. Een eenvoudige, simpele kamer. Witte muren. Witte lamp. Een kind in een hoog bed. Het is duidelijk zwaar gehandicapt. Het is vastgebonden. Een vrouw van middelbare leeftijd, een verpleegster/verzorgster zit naast hem op een kuipstoeltje, het kind heeft prachtige grote bruine ogen, het kreunt zacht. Als het de man en de vrouw ziet glanzen de ogen. De verpleegster fluistert iets tegen hem. ‘Hij heeft een goede dag.’

Zo, zonder werkelijk na te denken is mijn pornografische film in een verhaal veranderd, hebben mijn lichamen geesten gekregen, gedachten, verlangens. Heb ik mijn acteurs aangekleed, heb ik jullie hun genitaliën getoond, die niet zoveel verschillen van de onze, toch zijn ze specifiek en uniek van hen. De penis van de man is eerder bruin dan roze, en de kut van de vrouw is een volwassen kut, met

schaamhaar, vochtig, nat en bewegend, ademend, warm in haar ondergoed. Ze is niet altijd fris. De tepels van de man zijn van een licht violet paars, gevoelig. Gevoeliger dan die van de vrouw. Op de buik van de vrouw zit een striaetje (alsof een klein dier haar daar geklauwd heeft) dat laat zien dat ze een kind heeft gebaard.

Als ik nog meer vertel, verder in detail treed, als ik je het verhaal werkelijk vertel, als mijn regisseursstem er in zou slagen, of als ik het zou laten zien: de scène, twaalf jaar eerder, waarin de vrouw een hand pillen slikt en zichzelf van de trap gooit om het kind in de vroege zwangerschap kwijt te raken, zou je lust vergaan. Je lust zou verbleken en je zou de film, die amper op stoom is, niet opnieuw willen bekijken. Als je wist dat de vrouw op een dag het kind baarde dat nu zwaar gehandicapt in zijn bed ligt, zou je begeerte verdwijnen, verdampen, en je zou mij hiervan de schuld geven. Zulke dingen zijn toch niet nodig, zou je zeggen, alsjeblieft, maak er weer anonieme lullen van, anonieme kutten, anonieme aarsen, anoniem zaad, maak hun orgasmen weer de mijne, de mijne – alleen die van mij.

Laat mij de enige zijn die bevredigd wordt, bevredigd zonder het verhaal. Maak weer machines van ze, roze neukende machines, kreunende machines, natte machines, geoliede machines. Groter dan het leven zodat hun geilheid mijn hersens kan vullen, mijn brein kan overnemen, mijn gedachten. Laat het kind in het bed niet zijn eigen kleine witte penis hebben, die even nutteloos is als een uitloper in een rotte aardappel, een bleke scheut. Laat de man haar verhaal niet hoeven kennen terwijl hij haar neukt, ernstig, eerlijk, lang, kort, succesvol, onsuccesvol. Laat de vrouw niet bestaan en niet vragen naar hem. Verander ze, verander ons allemaal weer in het eeuwige bewegende, vibrerende, trillende vlees. Maak alles vochtig, hard, open, zacht, alles neukbaar.

Dat zou ik graag doen.

Maar van alle imaginaire karakters in pornografische films, komt alleen de zombie dichtbij de perfecte incarnatie. Vlees met maar één obsessie, maar één overgeleverde taaie begeerte: al het levende te verzwelgen, alle gedachten, volledig en totaal, en geen enkel verhaal achter te laten.