Adhesie
For a terribly simple reason, really. If, to me, a somewhat reddening one.
Om een verschrikkelijk eenvoudige reden, eigenlijk. Alhoewel, voor mij zelf, een ietwat blozende.
…with three or four aspirins (…) for his sniffles, which turned out to be bronchial pneumonia.
…met drie of vier aspirines (…) voor zijn verstopte neus, die later een bronchitis bleek te zijn.
…and since it was too late for me to catch up with him in style…
En sinds het voor mij te laat was om hem in te halen met goed fatsoen…
(In een gesprek over een meisje, dat de haar aangeboden kippesoep niet wil eten):
‘That’s the spirit! Make it chicken broth or nothing.’
‘Dat is de manier! Maak het kippesoep of niets.’
I’m only trying to make polite bathroom talk.
Ik probeer alleen maar beleefde badkamerconversatie te maken.
You’ve met him at least half a dozen times…
Je hebt hem zeker een dozijn malen ontmoet…
…because he minded leaving the goddam football before it was over.
…omdat het hem niet aanstond het verdomde voetbal te verlaten voor het over was.
Regardless of what you may think…
Geheel afgezien wat jouw mening is…
Nobody’s called anybody.
Niemand heeft niemand erbij gehaald.
Zooey frowned, but academically.
Zooey fronste, maar academisch.
He often expressed regret (…) and pointed out, usually at enormous length, how much luckier his brothers and sisters were…
Hij betoogde dikwijls zijn spijt (…) en toonde, meestal enorm wijdsprakig, aan, hoe gelukkig zijn broers en zusters waren…
He’s like everybody else in television.
Hij is als ieder ander in televisie.
Why are you breaking down, incidentally?
Waarom heb je terloops die instorting?
‘Papa!’ shrieked Kitty, and shut his mouth with her hands.
‘Vader!’ riep Kitty en sloeg haar hand voor haar mond.
‘You sound funny.’
‘Je klinkt raar.’
K. Schuur in zijn vertaling van J.D. Salingers ‘Franny and Zooey’, verschenen bij De Bezige Bij als Literaire Reuzenpocket no. 55.
Hugo Verdaasdonk
Uit de pers:
Hij (Salinger) schrijft bovendien stukken beter dan zijn imitators, en dat komt over dankzij de opmerkelijke mooie vertaling van Koos Schuur.