- Gezicht op kerstmis
- Het opstandig pessimisme van Leconte de Lisle door Josine W.L. Meyer
- Arcadia door A. Koolhaas
- [Gedichten]
- Apartheid door Jacob Lenders
- De eigenzinnigheid van de literatuur door Kees Fens
- De gereketeerder door F. Bordewijk
- Reisdagen
- Het blaten irriteert de tijger door Charles B. Timmer
- Zes dagen onbedachtzaamheid kan maken dat men eeuwig schreit
- Russische notities
- Malcolm Lowry door Henk Romijn Meijer
- Walter in macwonderland
- Adhesie
[p. 893]
de dag is springend
als een klein beekje
over bemoste stenen
de dag is nauwelijks begonnen
verbazend, steil achterover
van zeer oude bergen
als haren op een hond
sterke dennen tegen de wanden
waartussen we krijgertje spelen
als snelle vlooien
De zon is groot-inquisiteur in Triste
stralend boven de heuvels
geplooid door ontbindingsgoten
knieën opgetrokken van laatste honger
stuwdammen richten een dwangmeer aan
kruisteken van toekomstige welvaart
maar water is niets zonder ontvangen
onbeweeglijk en grauw
ligt het lijk van erosie
rondom het dorpje Triste
[p. 894]
scharrelend in kleine struiken langs de weg
sluiten knorrig zeer grote padden
onhandige kinderen met dikke vingertjes
de dag weer toe
De Rio Aragon is bij Berdún
vier decimeter diep, in grote versnelling
op mijn buik liggend, hoofd onder water
kruip ik stroomopwaarts
tastend over gladde keien
kaalgevreten schedels van voorgangers
decimeter voor decimeter
De oudste taak:
‘s avonds een kampplaats zoeken
water om te drinken en te wassen
een wei om in te spelen en te slapen
bomen voor schaduw en bescherming
het kind kan niet slapen
zingt een tweetonig liedje
eindeloos als de beek
die de rotsen uitmergelt
[p. 895]
De avondwind is in de bergen
zo koel en treurig
alsof het in de vlakte najaar is
bergen zijn skeletten van een oude aarde
die dichter bij de zon
vol bloeiende weiden en bomen was
het water knaagde met kleine monden
duizend kleine stemmen mompelend
van slijten en verbreken
in de vlakte de moerassen
verzilte delta’s waaierend in zee
in de bergen resten mos en varens
starre dennen
alleen de avondwind onveranderlijk
d. hillenius
Lees de Tirade Blog
Eigen mensen
Ik wil wat elke ouder wil: dat mijn kinderen mensen om zich heen verzamelen die mijn taak uiteindelijk over kunnen nemen; vrienden bij wie ze zichzelf mogen zijn en zich veilig voelen, maar die hen ook stimuleren om de wereld te ontdekken en zich verder te ontwikkelen. Hoe meer ik hierover nadenk, hoe moeilijker de...
Lees verderVlinders en vijanden – over schoonheid en verlies
Larousse 17 voor Olaf In de documentaire Mein Liebster Feind van Werner Herzog zit een betoverende scène zoals je die alleen kunt zien in films van Herzog: het toeval hielp. De film draait om de acteur Klaus Kinski en maakt vooral duidelijk wat een onmogelijke man dat geweest moet zijn. Op zeker moment staat de...
Lees verderOp tijd
Rob was mooi op tijd en ik besefte maar weer eens dat ik een man gebleken ben die punctualiteit waardeert. Vijftig worden – eenenvijftig worden – maakt een hoop dingen duidelijk. Ik houd van literatuur, muziek, koken, wijn, film en theater; ik houd niet van beeldende kunst en telaatkomers. Waar ik helaas ook van houd...
Lees verder
Blog archief