- [Onverzonden brief]
- Robert Anker Voor het hek
- T. van Deel De trap
- Marieke Jonkman Liefelijk Rotsje
- Willem Jan Otten De letterpiloot vertelt
- Nachoem M. Wijnberg
- Benno Barnard Een voormalig Praag
- Jan Stavinoha Terug naar de Urquell
- H.H. ter Balkt
- Eva Gerlach Vier gedichten voor een gek broertje
- Tonnus Oosterhoff Prooi
- Tonnus Oosterhoff Vertaling
- Reinold Widemann Tonk
- Peter Ghyssaert
- Carl Friedman
- Willem Jan Otten Een doorzichtige minnaar
- Herlezen Barsten in het onbestaande
- Poëziekroniek
- Dichter, dichter,
- Aangestreept
[p. 269]
Er kwam weinig wind van de zee.
Wij stonden rechtop aan het water:
jij in de jas van je vader,
ik zwanger en mager ernaast,
een beeld dat ik nog van verre
herken, maar niet meer kan verklaren.
Wel weet ik de straten erheen,
de stoepen, de smalle portalen,
een kind met een bal en een pet
alleen op een plein tussen hekken,
een man die gehurkt zat te slapen
bij een hond en een thermosfles.
Maar wij, hoe uit zo vele mensen
op aarde juist jij en ik samen,
waartoe wij daar waren, getwee,
waarschijnlijk van ergens een tafel
die wij deelden, uit blijkbaar een bed
opgestaan en gegaan naar de kade,
het is een verhaal zonder tekst,
waarin de geringste gebaren
iets ontkennen dan wel beamen,
een toestand die ik moet raden:
had ik je lief, geen idee.
Er was weinig wind en veel water.
[p. 270]
Een kudde geiten was toen nog je haar,
neergolvend van de Gilead. Je dreef
die wilde massa met slechts één gebaar
tesamen in een gladde zwarte wrong.
Onvaster steeds de hand waarmee hij schreef:
‘Wacht nog een nacht op mij. Wacht nog een jaar.’
Het kind, dat in zijn komst geloven bleef,
reikte jou de spelden aan en zong.
Lees de Tirade Blog
Warm
Hitte verbindt. Er wordt minder van je verwacht; je verwacht een stuk minder van anderen en veel minder van jezelf. Bij hitte doe ik alles langzaam en merk dan dat ik hetzelfde gedaan krijg – zelfs na vijf duiken in de gracht en anderhalf uur staren sluit ik mijn laptop in de middag met tevredenheid....
Lees verderZomerverlies
Alle ramen stonden open en toch was het warm in mijn keuken. Ik sneed knoflook in dikke plakken en liet die bruinen in de lekkerste olijfolie, hakte een paar rijpe vleestomaten en voegde die toe, dopte hulkgroene erwtjes. Als ik buiten de deur ga eten maak ik voor vertrek iets voor de thuisblijvers; je bent...
Lees verderDe bekende weg
Het Zeeuwse dijkhuisje van B’s tante is al een jaar of twintig in mijn leven. Het is er stil, er is veel licht en de zee voelt heel dichtbij, maar rond de dijk is geen toerisme. Het enige wat er verandert is de tuin: er zijn meer rozen dan voorheen. De wilg is groter, en...
Lees verder
Blog archief