[p. 601]
In memoriam William Carlos Williams
in de tram gedichten
van william carlos williams
zitten lezen zoals je
de krant leest, bijna stui-
tend in hun feitelijkheid
een kaart van een collega
ontvangen flossie (zijn
vrouw) in bad schapen
over een brug wuivend een
man in een tuin william
carlos williams schrijft wat
hij ziet als een recept
‘de wereld vertoont geen symp-
tomen waarom dan zouden
wij willen genezen wat in
ons
huist er zijn geen problemen
een constructiefout in het glas
geeft nog geen recht over god
te spreken’ – getekend dokter
william carlos williams
in zijn achtertuin bezig een
heg bij te knippen in zijn voor-
tuin een grashalm te zien in het
licht van 2.15 u. n.m.
dat niet discrimineert in
het licht van zijn naderende
dood
J. Bernlef
