- Gerrit Kouwenaar Zomergedicht
- Bas Heijne Het verkeerde verhaal
- Eva Gerlach Tegelijk
- Toine Moerbeek Vrouwenkitsch III. De koningin van Sheba.
- H.H. ter Balkt Laaglandse hymnen
- Tomas Lieske Vleugels
- K. Michel
- Frans van Hasselt De dichter Lázaros
- L.F. Rosen
- Herlezen Nijhoff en wij
- Poëziekroniek Oude strijd nieuwe angst II
[p. 553]
Nu liefde, pezige liefde, het terrein verkaveld heeft
en ogen opengaan, niet voluit als van dieren in de nacht
maar besmuikter, menselijker, met wimpers die zich vertillen
aan de zojuist genoten schat, ‘t halfronde van een naakte bil, een
verdwaalde grenssteen, die nog even nieuwe streling wacht
en dan verzinkt in wat hem schuldeloos omgeeft,
slaat de hond van Weggers aan. Hij heeft onraad geroken,
de schim gezien die in de schaduw van de gevels gaat.
Zijn perceel wordt bedreigd – Nu er een keus moet gemaakt
weet hij niet wat te doen, blijft hij van hulp verstoken.
Woede om angst drijft hem. Wij steken sigaretten aan,
lachen om onnozelen die op achterste poten staan.
[p. 554]
Meer dan het wijkend koren van
meisjesnekken ontroeren konijneoren.
Iets in de wind krijgt hen soms beet. Dan duiken zij
onder – Verwarring wil altijd al bij onschuld horen.
Maar aangescherpt komen zij weer boven
en vangt het trouwe seinen aan
van wie niet eenzaam leven wil.
Soms zitten zij in doodsnood in het rond
en zien we hoe ze aan zichzelf beginnen te eten.
Er steekt een storm op in het korenveld –
De sloot raakt vol. Er vallen gaten
in de grond – Hevig jaknikkend trekken zij zich
door de flessehals van de dood,
gestrekt in overgave, haast verbeten.
Lees de Tirade Blog
Gipszomer
Er komt een zomer aan die goed zal zijn. Met die nietsvermoedende woorden nam ik een paar weken geleden vrij van deze columnplek. In de dagen die toen voor me lagen sliep een gloed van parkjes om in te lezen, terrassen die blonken in de avondzon en steden waar ik mijn vrienden zou bezoeken. Ik...
Lees verderEr komt een zomer aan
Er komt een zomer aan die goed zal zijn, zeg jij. De lucht wordt gladgestreken en zal boven ons hangen als een zwoele lappendeken. De stad zal slapen van de hitte en pas weer ontwaken bij de eerste regenval. Parken, er zullen parken zijn waar we onze lijven achterlaten tot iemand ons weer op komt...
Lees verderReünie
Zes jaar geleden beloofden we dat wij niet zo zouden zijn. We kenden de verhalen, hoe het anderen was vergaan, maar zo zou het bij ons niet lopen. Vrienden waren we. En dat zouden we blijven. Maar puberbeloftes verwelken en ik verloor iedereen steeds iets meer uit het oog nadat de rector diploma’s in onze...
Lees verder
Blog archief