[p. 598]
Toen ik – dertien jaar geleden – nog niet wist
Hoe sommige ziektes
Zelfs een ongeluk kunnen bijhouden,
Ontmoette ik Frances Bregstein;
Ik was zeventien, zij was zestien.
Het was op een feestje,
Dus echt ontmoeten kon je het niet noemen,
En dat was misschien maar beter ook,
Want veertien dagen later was ze dood.
Nu gaat iedereen uiteindelijk dood
(Waar praatje over – zou je haast zeggen)
Maar toch,
Toen ik haar vanavond
In het restaurant
Zag binnenkomen – nauwelijks ouder geworden –
Schrok ik wel;
Hoewel zij mij, gelukkig, niet zag.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief