- [Onverzonden brief]
- J. Bernlef Het algemene leven
- J. Bernlef Vervroegde uittreding
- Eva Gerlach
- Eva Gerlach Het goedgelovige lichaam/oktober
- H.H. ter Balkt
- H.H. ter Balkt Onder andere het platteland
- Nachoem M. Wijnberg
- Guus Middag Een hart van hout
- Tonnus Oosterhoff Jack Palance
- Herlezen Vrees is op de weg; blijf binnen uw eigen woning
- Poëziekroniek
[p. 532]
Zij stuurden een zelfgebouwd
hemellichaam (dat maar enkele meters
hoog was) bij hen vandaan, voorbij
de planeet Pluto. Langzamer dan
een rivierschip op weg naar de sterren.
Op de binnenwand tekenden zij
een planeet en een zon en een man
en een vrouw, zo ongevaarlijk als mogelijk.
Ieder glimlachend als een kind dat het ander
de toeschouwer aanbiedt als speelgoed.
De vrouw leunt met een hand
tegen de schouder van de man. Als
tegen een boom in het donker, na lange tijd
gerend te hebben. Glimlachend en ook als
naar zuurstof verlangend.
Ik loop met mijn zoon over straat
ik hoop dat ik niet sterf voordat hij volwassen is
hij weigert te zeggen of hij volwassen is
ik wil hem niet slaan of op een andere manier pijn doen
hoffelijkheid eist dat als wezens die voorgeven
aan ons verwant te zijn ons bezoeken
zij zich eerst aan ons uitleggen
ik wijs naar een vrouw en hij zegt dat hij geen vrouw is
hij zegt dat als een soort leger de stad binnen zou trekken
en hij neergeschoten zou worden zonder reden
dat ik dan dezelfde vragen aan een ander zou stellen
en dat hij zich niet kan voorstellen dat de ander zou slagen die te beantwoorden.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief