- Gewaarwordingen bij het lezen van proust door Martin Walser
- De weg van Toho naar Bohu en terug door H.U. Jessurun d'Oliveira
- Non in bus abri
- [Vervolg De weg van Toho naar Bohu en terug]
- Pierre Kemp
- Gezelligheid kent geen tijd door Henk Romijn Meyer
- Groet aan G.v.O. uit Marolaka
- [Vervolg Gezelligheid ken geen tijd]
- De eikel spreekt
- [Vervolg Gezelligheid kent geen tijd]
- Verveling zonder verdienste door Gaard Kornelis van het Reve
- Vervolg van pag. 308
- Droom
- [Vervolg van pag. 330]
Er is een speld gevallen in de nacht,
juist op dat groene steentje bij die poel.
Of zij er in gleed! Of een zacht
gerimpel uitstreek en hoe koel
dat alles deed naast vochtige aarde,
wat heeft dat voor mij nog waarde?
Het ging mij om die enkele, ijle toon,
eenzaam en dan zo hulpeloos-schoon.
Deze papieren muziek!
Ik zit te peinzen.
Is dit durven en deinzen
van een trommelwonder
toch maar een donder
uit de statistiek?
Paren reizende hoofden schuiven
over het gloeiende spoor.
Waar bomen de lijnen overhuiven
glijden ze er onder door.
Het is een wijken en komen
op gelijke maat.
De monden gaan open, vernomen
wordt niet, waar het over gaat.
Zijn er, die lachen in overleg?
maar eerst na de laatste overweg?
Ik zie een seconde van een paar vrienden
en glimlach van onder mijn haar,
zo intens, als ik dit, oudgediende,
nog word gewaar.
De lucht in de kamer voel ik beven
en spartelen tegen de wand.
Dit kan, zo juist gaf leven en leven
elkander de volle hand.
Lees de Tirade Blog
Gipszomer
Er komt een zomer aan die goed zal zijn. Met die nietsvermoedende woorden nam ik een paar weken geleden vrij van deze columnplek. In de dagen die toen voor me lagen sliep een gloed van parkjes om in te lezen, terrassen die blonken in de avondzon en steden waar ik mijn vrienden zou bezoeken. Ik...
Lees verderEr komt een zomer aan
Er komt een zomer aan die goed zal zijn, zeg jij. De lucht wordt gladgestreken en zal boven ons hangen als een zwoele lappendeken. De stad zal slapen van de hitte en pas weer ontwaken bij de eerste regenval. Parken, er zullen parken zijn waar we onze lijven achterlaten tot iemand ons weer op komt...
Lees verderReünie
Zes jaar geleden beloofden we dat wij niet zo zouden zijn. We kenden de verhalen, hoe het anderen was vergaan, maar zo zou het bij ons niet lopen. Vrienden waren we. En dat zouden we blijven. Maar puberbeloftes verwelken en ik verloor iedereen steeds iets meer uit het oog nadat de rector diploma’s in onze...
Lees verder
Blog archief