- Gewaarwordingen bij het lezen van proust door Martin Walser
- De weg van Toho naar Bohu en terug door H.U. Jessurun d'Oliveira
- Non in bus abri
- [Vervolg De weg van Toho naar Bohu en terug]
- Pierre Kemp
- Gezelligheid kent geen tijd door Henk Romijn Meyer
- Groet aan G.v.O. uit Marolaka
- [Vervolg Gezelligheid ken geen tijd]
- De eikel spreekt
- [Vervolg Gezelligheid kent geen tijd]
- Verveling zonder verdienste door Gaard Kornelis van het Reve
- Vervolg van pag. 308
- Droom
- [Vervolg van pag. 330]
Er is een speld gevallen in de nacht,
juist op dat groene steentje bij die poel.
Of zij er in gleed! Of een zacht
gerimpel uitstreek en hoe koel
dat alles deed naast vochtige aarde,
wat heeft dat voor mij nog waarde?
Het ging mij om die enkele, ijle toon,
eenzaam en dan zo hulpeloos-schoon.
Deze papieren muziek!
Ik zit te peinzen.
Is dit durven en deinzen
van een trommelwonder
toch maar een donder
uit de statistiek?
Paren reizende hoofden schuiven
over het gloeiende spoor.
Waar bomen de lijnen overhuiven
glijden ze er onder door.
Het is een wijken en komen
op gelijke maat.
De monden gaan open, vernomen
wordt niet, waar het over gaat.
Zijn er, die lachen in overleg?
maar eerst na de laatste overweg?
Ik zie een seconde van een paar vrienden
en glimlach van onder mijn haar,
zo intens, als ik dit, oudgediende,
nog word gewaar.
De lucht in de kamer voel ik beven
en spartelen tegen de wand.
Dit kan, zo juist gaf leven en leven
elkander de volle hand.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief