[p. 626]
threskiornis aethiopicus
de vogelgodheid
heilige ibis
stijgt op ten hemel
zet lichtende vleugels
de zon in het zenith
verjaagt wiekend de wolken
verkondigt de aarde vleugelwijd
ik ben van einder tot einder
het veren vuur
hoog op zijn tak neergedaald
staat deze godheid
onaanraakbare vogel
heilige ibis
ten offer de zon
de zonneschijf mytilene
omspoeld door de egeïsche zee
golven met mythen bekopt
stoot rotsen op uit de aarde
smyrnagorsen bevolken de spleten
zingen eeuwenoud de zangen
homerus hun snavels gesperd
ragfijn de poten zetten de gorsen
gevederde zangers neer op het steen
[p. 627]
de isabeltapuit
fluit de metaalklank
de zon ten onder
dansen de muggen
de poelruiter
zet teenafdrukken
neet op moerasgrond
het schrift is aards
vol modder en water
langs meeroevers
hoor je zijn tsjilpzang
voor de afgod de zon
woorden zijn ivoormeeuwen
boven het ijs van de taal
ze trekken de poolcirkel rond
bevliegen sierlijk het eeuwige licht
[p. 628]
monniksgieren betreden de tempel
bezien ingewanden het lot
de muilezel geworpen op stenen
ontbonden last tot het aas
de monniken bidden de hemel
snavels neerwaarts op het gebeente
ontbloten de altaarsteen van het karkas
vieren vleugels gewijd hossana de zon van de dood
Lees de Tirade Blog
Geen weer
Omdat onze vriendengroep door aanvullende kinderen en huisdieren bijna alle vakantiehuizen ontgroeid is en de resterende vakantiehuizen hatelijk duur zijn geworden, bedacht ik een alternatief. We zouden een tentenkamp opslaan bij S en L, die sinds kort een boerderij met flink wat grond in Wardoe bewonen. Fikkie stoken, buiten koken, disco met de kinderen, sterrenstaren...
Lees verderTenta
(beeld: Don Duyns – naar Hokusai) Het Spaanse strand is leeg, op wat lege flessen, de resten van een kampvuur, omgevallen plastic stoelen en Cleo na. Haar vingers prutsen met het wieltje van een aansteker terwijl ze haar 3e sigaret van de ochtend probeert op te steken. Blote voeten half begraven in het zand, gehaakte...
Lees verderVaart
Precies een jaar na haar dood reden we met mijn moeders as naar Hilversum. Ada (8) zat naast me op de bijrijdersstoel, onder haar voeten lag de asdoos, met naam en datum op een sticker op de voorkant. Mijn moeders as heeft na de crematie een week op de kast in onze woonkamer gestaan, daarna...
Lees verder
Blog archief