De laatste denker

988Ik ben opgegroeid in het dorp Eemnes, dat is vlakbij Laren. Vroeger schaamde ik me er altijd voor om dat te zeggen. Ik was bang dat er mensen waren die zouden denken dat ik rijk was. Ik weet niet waarom ik daar bang voor was. Misschien omdat ik aanvoelde dat je rijke mensen niet serieus kon nemen. In ieder geval niet als ze rijk geboren zijn. Ik ben niet rijk geboren. Als ik zoiets zeg dan wordt mijn moeder kwaad. Ze zegt: ‘Je bent wel rijk geboren.’
Daarmee bedoelt ze dat ik bij mijn vader en bij haar terecht ben gekomen. En dat we gezond zijn. Maar zover wil ik niet gaan.

Op woensdagmiddag, als de school dicht was dan mocht ik kiezen: bergbeklimmen of naar een museum.
‘Niets doen,’ zei ik. Dat ging er bij mijn moeder niet in. Dus gingen we naar een museum. Omdat Laren dichtbij was, gingen we op de fiets naar Singer. Van alle musea vond ik dat het leukste museum omdat De Denker van Auguste Rodin in de tuin stond.

Ik keek naar het beeld terwijl ik chocolademelk uit een flesje dronk. Dan bedacht ik waar De Denker aan dacht.
Op één van die woensdagmiddagen vroeg mijn moeder aan mij: ‘Wat denk je dat hij denkt?’
‘Weet ik niet,’ zei ik.
Mijn moeder pakte mijn hand vast. ‘We komen er nooit achter,’ zei ze. ‘Net zoals bijvoorbeeld bij papa.’
Ik geloof dat ze me wat probeerde te leren maar ik moest er van huilen. Dat was op zich niets vreemds, huilen vond ik vroeger één van de leukste dingen om te doen en nog steeds ben ik er niet helemaal vanaf.

De Denker werd in 2007 gestolen uit het Singer Museum en vernield. Nu is het beeld gerestaureerd. Op nrcnext.nl zag ik naast het nieuws een reclameblokje over de terugkeer van het beeld. De advertentie is een soort van trailer, zoals alles tegenwoordig een soort van trailer is.

– VIER JAAR GELEDEN WORDT HIJ GRUWELIJK VERMINKT

– DE DENKER VAN RODIN. EN VAN LAREN

– MAAR NU ZIT HIJ ER WEER ALSOF ER NIETS IS GEBEURD

– MAGNIFIEK GERESTAUREERD

– DE DENKER DENKT WEER

De Denker denkt weer? –  In de Kunsthal in Rotterdam is ‘The Last Thinker‘ van Folkert de Jong te zien waarmee hij aan De Denker refereert (zie foto). Ik keek er naar met minstens twintig anderen. Vanuit een smalle gang maakten de volgende twintig alweer hun opwachting. Snel schoot ik een foto voor thuis. Daarna liep ik door, zonder een specifieke gedachte. De laatste denker. Misschien heeft Folkert de Jong gelijk en mijn moeder ook. We komen er nooit achter; alsof er niets is gebeurd.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *