Ik had veel haast omdat ik een trein moest halen, tenminste dat dacht ik. Sommige mensen hebben altijd haast als ze weten dat er op ze gewacht wordt, vandaar dat ik er voor zorg dat er nooit op mij gewacht wordt. Ik ben liever zelf degene die wacht.
Natuurlijk was ik veel te vroeg op het station. Natuurlijk was ik mijn boek vergeten. Ik bedoel: A Visit From The Goon Squad van Jennifer Egan, (waarover morgen meer) die ik in de trein mooi uit had kunnen lezen.
Om toch wat te lezen te hebben wilde ik snel een boek kopen bij de AKO, helaas lagen er daar maar vijf goede boeken, waaronder twee boeken van Hans Keilson: Komedie in Mineur en In de Ban van de Tegenstander. Bij dat laatste boek heb ik voor het eerst echt moeten huilen om de Tweede Wereldoorlog. Het is steengoed, maar dat weet iedereen dan ook al heel heel lang, gelukkig.
De vijf boeken die naar mijn smaak waren had ik thuis allemaal al, dus zat ik een paar minuten later in de trein tegenover een oude zwarte vrouw en bestudeerde haar gezicht tot de trein in beweging kwam en Amsterdam achter zich liet.
Ik moest voorlezen in Delft, vandaar dat ik een stapeltje van mijn eigen verhalenbundels in mijn tas gedaan had, voor de eventuele verkoop. In mijn geval maken twee verkochten exemplaren toch echt een verschil.
Ik haalde het voorleesexemplaar van mijn boek tevoorschijn, liet de bundel in mijn tas liggen zodat niemand de kaft kon zien en bladerde erin. Toen begon ik te lezen. Het was de eerste keer dat ik mijn eigen boek helemaal teruglas. Het voelde niet alsof die woorden van mij waren. Ik schaamde me voor mezelf.
Ergens tussen Schiphol en Haarlem keek ik naar buiten. De trein raasde langs een muur vol ledlampjes. De lampjes die uitgeschakeld waren vormden een woord. Ik las: GLADJAKKER.
In Delft aangekomen was ik doodmoe en het voorlezen moest nog beginnen. Het ging gelukkig allemaal goed, er was een aandachtig publiek daar in Delft.
Na afloop vroeg een vrouw met een kortgeknipt kapsel: ‘Heb jij dat wel zelf geschreven?’
Het publiek lachte, maar die vrouw stelde een hele goede vraag.
