- Willem Jan Otten Over het uitsteken van ogen
- Elisabeth Eybers
- J. Bernlef De menselijke maat Over Albert Speer en Kurt Schwitters
- Robert Anker Trap af
- Willem Jan Otten
- Benno Barnard Tien notities van een burgerlijk romanticus
- Tonnus Oosterhoff
- Charles B. Timmer Russische notities
- Herlezen Over hypocrieten en extremen
- Poëziekroniek
- Medewerkers aan dit nummer
[p. 107]
Al die gure gewaarwordings warrelig verwek
uit krenkbaarheid, instulping, selfsug en so
het my weggaan geteken. Eenselwigheid,
‘n ononthegbare binnehuid, strek
tussen my en die strak grou-en-groen plattegrond
wat verdwaasde asielsoekers gasvry verstrik.
Ruimte, misterie, wanorde, tragiek
van ‘n maatloos ontembare kontinent
was in my gevesel, hoe kon ek krimp
tot voorgeskrewe omgewingsmimiek?
Ek ondervra die verlede nog steeds,
sprokkel destyds gesmokkelde brokkies liriek.
‘n Sondagdigter ongeag die dag van die week:
tot hierdie slinkende gilde het ek gesink.
Ek merk hoe die ongerymdheid aangroei en dink
dat ek nie soos ‘n outydse grammofoonnaald mag bly steek
dog die steeds weer te voorskyn gebaggerde dag moet ontmoet
vrywillig en onvoorwaardelik en te voet,
wie weet onderweg nog iets tintelend vind om te doen
en my sus of so met ‘n newelige uitkoms versoen.
[p. 108]
Wie onverhoeds die brandyster hoor sis
sal daardie skerp geritsel nooit vergeet,
speeksel oorspoel sy tong hoewel hy weet
dat dit sy eie intieme skroeigeur is
wat hy voortaan dag in dag uit moet blus.
Verse versin mag nooit alte tydrowend wees.
Die maaksels wat jy as noodsaaklik beskou moet ontstaan
danksy of ondanks en met snode verwaarlosing van
die handelinge wat jou die reg skenk om te bestaan.
Reken meer eer aan die letter dan aan die gees.
Rym is gevaarlik. En – nog ‘n dringende wenk –
veronagsaam veral wat andere daarvan dink.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief