- [Onverzonden brief]
- Robert Anker Voor het hek
- T. van Deel De trap
- Marieke Jonkman Liefelijk Rotsje
- Willem Jan Otten De letterpiloot vertelt
- Nachoem M. Wijnberg
- Benno Barnard Een voormalig Praag
- Jan Stavinoha Terug naar de Urquell
- H.H. ter Balkt
- Eva Gerlach Vier gedichten voor een gek broertje
- Tonnus Oosterhoff Prooi
- Tonnus Oosterhoff Vertaling
- Reinold Widemann Tonk
- Peter Ghyssaert
- Carl Friedman
- Willem Jan Otten Een doorzichtige minnaar
- Herlezen Barsten in het onbestaande
- Poëziekroniek
- Dichter, dichter,
- Aangestreept
[p. 224]
Ik kan een muziekinstrument ontwerpen
dat klinkt als soldaten en paarden,
de belegering van een kleine stad
vrijwel kostenloos makend. Ook kleding
die eigenschappen verleent aan soldaten.
Zoals een man die een leeuwenhuid
draagt tenslotte zelf een leeuw wordt
in zijn trots. Ook kan ik met verf
of met woorden een afbeelding maken
die meer dan de werkelijkheid bevredigt.
Van een toeschouwer die men bedreigt
de afbeelding te vernietigen of slechts
te verminken kan men alles verlangen.
[p. 225]
Een vuur ontstond en zij werden dakloos
en zelfs het gras van de tuin verschroeide als plastic.
Zij reden naar het huis van vrienden, ook zonder kinderen,
die hen lieten zien hoe zij een bank tot een bed
konden uitschuiven
en die in de badkamer extra handdoeken neerlegden voor hen
en die hen zeiden dat zij ‘s nachts ongekleed naar de badkamer
konden lopen
en dat zij naar muziek konden luisteren zo lang zij wilden.
Zij vroegen hen slechts vroeg op te staan en de ramen te openen
omdat hij gewend was alleen in de woonkamer te ontbijten
en een andere lucht in te ademen dan die van de slaapkamer
terwijl het lang duurt en niets verandert.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief