- Leonard Nolens
- Leo Vroman Scherpe herinneringen aan verloren foto's
- Tonnus Oosterhoff Hun vrienden en zijzelf
- H.H. ter Balkt
- Robert Anker Opgeheven
- K. Schippers Ook bruikbaar voor andere doeleinden
- Kees van Domselaar
- Jaap Goedegebuure Van orde naar chaos en weer terug
- Rogi Wieg
- Nico Dros Een Liefde in Oud Batavia
- Antoine Uitdehaag
- Herlezen Een linkshandige dwarskop
- Poëziekroniek
[p. 342]
I.
In Swaboekta dragen de meisjes paardestaarten.
Er staat een man op de hoek van de Salesta.
Een gozerd in een tabbard van zwaarmoedigheid
legt zich bij de toestand neer.
Alles wikt in een moment van verlichting.
[p. 343]
II.
In de vlakte van de stad
daalt een duif
vrij van symboliek en geheel
zonder verdere betekenis
als liefde
daalt een duif boven de hoofden
der schriftgeleerden
daalt de duif
op een deur
aan de hengsels herkent men de deur
aan de deur ontvangt men de feiten
met de feiten
verdwijnt de weg
steeds verder weg
de verte binnen
tot waar geen weg meer is
geen deur, geen duif
en geen schriftgeleerden.
[p. 344]
Soms liggen de jaren voor je voeten
opgeruimd de tijd, papieren, gestapeld
voor het slapen, huishoudens, kamers
foto’s, die nog moeten.
Het zijn de dingen van een leven
van twee handen die bewaarden
in hun ijle zucht naar samenhang.
Maar het is goed, het is losgelaten.
Hoe wonderbaarlijk dan, is de herinnering
die niet om mij, maar om zichzelve
een blijvend lichaam zoekt.
Lees de Tirade Blog
Het bleek familie
Op sociëteit Minerva in Leiden zit bij de centrale trap een plaquette in de muur. Het opschrift luidt: Ter nagedachtenis aan leden van het Leidsch Studenten Corps die door de oorlog het leven lieten. Er staan een kleine dertig namen onder. Toen ik nog lid was van Sempre Crescendo (de open muzikale subvereniging van Minerva)...
Lees verderHet geluk
Miel bestiert een charmante delicatessenwinkel die zo in een oud, Frans dorpje had kunnen staan. Zo’n dorpje waar de tijd zelfs uit vertrokken is, de straten altijd leeggelopen zijn, alle dagen traag, hitsig en doorrookt voorbijkruipen en iedere mannelijke inwoner hopeloos verliefd is op de blonde bardame die haar jonge borsten op de toog drapeert...
Lees verderLief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verder
Blog archief