- Willem G. van Maanen Van hogerhand (Tekst van een achtergehouden voorlezing)
- Elisabeth Eybers
- Eva Gerlach Wat zoek raakt (14)
- Marieke Jonkman
- Paul Meeuws Jonge modinettes
- Bert Schierbeek
- Leo Vroman Iets voor onbegrijpelijkheid
- K. Schippers Patrijspoorten
- Peter Ghyssaert
- Nicolaas Matsier Leeg huis
- Antoine Uitdehaag
- Toine Moerbeek Paard en Beest
- H.H. ter Balkt
- Poëziekroniek
[p. 235]
wat zingt
een vogel alleen
in zoveel lucht
van wind en veren
en onbegrepen vleugels
nee
niet het hart redt ons
het hoofd redt ons
het hart
de dichter
ligt verloren
in het alphabet
de bergen
buigen hun hoofd
en spoelen hun haren
in de rivier
de sterren vallen
in het zand
de dichter geeft
een geschenk
aan de eeuwigheid
een gedicht
fladderend
omschrijven de vlinders
hun liefde
de bloem
[p. 236]
heuvel na heuvel
verdwijnt achter
een andere heuvel
op de horizon
één stil boompje
de takken ontluiken
langzaam de bloesems
nog trager de vruchten
een oogst van appels
pruimen noten en kersen
zolang de vogels blind blijven
de schuur
nog net geschraagd
in pin en gat
hangt een beetje
in haar jaren en wordt
elk jaar ouder en
mooier als een zeer
oude man zeer scheef
in zijn oude jas
de boeren op hun
traktoren rijden
hun mest
voorbij
[p. 237]
roept er een man:
er heerst een onweer over de wereld
uit de harten van de mensen
die dat onweer vrezen en oproepen
er heerst een onweer over de wereld
wij zijn het
de koeien liggen
dromerig te herkauwen
hun grote hoofden
vol roomsoezen
oud licht pakt
de huizen nog één keer uit
om ze straks in de zwarte doos
van de nacht te stoppen
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief