[p. 343]
Chr. J. van Geel
Zoon, bij de dood van zijn moeder
Het dood gezicht achter het glas:
het eerste schooluur in de klas,
de glazen deur waardoor ik tuur
naar wie mij bracht en zag hoe het mij
verging. – Ik houd mij strak en koel
als zij, zo strak als toen, ik voel
opnieuw, dit is van langer duur
dan voor zes jaar. – En weer die schrik
dat zij bemoedigend naar mij knikt.
(een vroeg vers)
