Skip to content
  • Nieuws
  • Oorshop
  • Auteurs
  • Uitgeverij / contact
    • Wie zijn wij
    • Rights
    • Manuscripten
    • Geschiedenis
    • Literaire prijzen
  • Prospectus
    • Zomeraanbieding 2023
    • Voorjaarsaanbieding 2023
    • Najaarsaanbieding 2022
    • Zomeraanbieding 2022
    • Voorjaarsaanbieding 2022
  • Podcast
  • Tirade
    • Blog
    • Tijdschrift
    • Abonneren
    • Archief
    • Over Tirade
    • Inzenden
  • De Parelduiker
 
  • Blog
  • Tijdschrift
  • Abonneren
  • Archief
  • Over Tirade
  • Inzenden
Tirade 405 / 2004
[p. 39]

Edward van de Vendel
Gedichten

Eind van de lijn

 
Zo bekend als mij alles is in de metro
 
(want is het niet zo dat gezicht na gezicht op te bergen valt in plak-
 
doosjes met oude namen, type Amélie Nothomb, type Mary
 
Dresselhuys, en dat ik alle Aziatische jongens herken, de zuchtdun-
 
ne met zijn haar in een komma, de ene die zegt: ‘It’s not the things
 
you do’, en hij met zijn vlinderschoenen en een duizendnagelriem,
 
en als we hier vast zouden komen te zitten zou ik weten wat ieder
 
van ons bij draagt, bij eengemengde moed in een donkere tube, ik zie
 
al waar we onze behoeften zouden doen, wie het af zou schermen,
 
aan welke blik ik mijn glimlach het eerst zou wagen, een Terminator
 
mag landen, nieuw is dat niet, Hannibal Lector, ik heb het tenslotte
 
allemaal bedacht, hier, in deze vastomlijnde woorden), zo
 
onbekend is niks als wat komt na wat ik je moet zeggen,
 
straks,
 
de zinnen leeg en klaar in mijn hoofd als ozon,
 
sprong zonder valzekerheid,
 
likblind ben ik
 
en iedereen hier, elke afroep, elke halte, heeft meer begrip
 
meer leeservaring, meer drama opgeslagen dan ik,
 
schansloos moet het,
 
zometeen al,
 
wie ben je, wie ben je, weet nu al niet meer wie jij bent
[p. 40]

Jongen uit Bagdad

 
Hij is een roos. Ze hebben hem getroffen,
 
een tumor van verdriet puilt uit de krant.
 
Papieren jongen, huilend met een bek vol inkt.
 
Zijn vingers houdt hij trillend aan zijn kin,
 
misschien tenminste nog de onderkant van waarheid
 
bij elkaar.
 
Ze spoten dood in zijn familie.
 
En jongens kunnen allerlei injecties aan,
 
maar er moet een moeder naast die handen legt
 
als zwachtels op een prooi, een vader ook
 
die mompelt jong kom op maar
 
kijkt en blijft.
 
 
 
Hij is een roos. Hij smijt met schreeuwgeur,
 
bloedgeur van veroudering, van overslaand
 
leven, al moet hij zoveel jaar nog
 
foute tijd.
 
Hij kan al niet meer glijden.
 
Hij kan al niet meer gloeien om de vallende kant van
 
fuck.
 
Zijn meisje wordt vijftien, dat wel,
 
net als hij, maar zij is gespaard
 
en hij geen scootertje meer.
 
 
 
Kapot orgaan op kindersteel,
 
uitgemenselijkt tot smekend teken,
 
knapkind, breekboy.
 
Maar hij staat in de foto
[p. 41]
 
als in een vaas die overloopt.
 
Zijn vruchtbeginsel is gericht,
 
zijn bottende seconde kogelbloei
 
op onze ochtendschietschijf:
 
wij zijn getroffen.
 
In ons raken alle jongens loos,
 
daar is de dag, daar zijn de pijlen, houden we
 
handen voor de roos.
[p. 42]

Baltisch vuur

 
De lucht ruikt naar opengewerkte vlinders.
 
Tweeënzeventig kinderen in Kaunas, het
 
muziektheater.
 
Hun handen plakken nog van ijspapier of vaderzweet,
 
maar geeft niet, veeg af aan de banken,
 
een zusje, een broek.
 
Ideologisch zachten doen met overmoeie stemmen
 
hun best om rupsen in de kinderhoofden te omwikkelen terwijl
 
opeens een schreeuw klinkt:
 
buiten
 
steekt Romas Kalanta zichzelf in brand.
 
Er vlamt een atalanta uit hem op.
 
 
 
De kinderen worden weggetrokken,
 
maar dagenlang voelen zo
 
de berichten over bossen bloemen daar,
 
de verboden begrafenis, mensen op de Vrijheidsstraat, de vlag,
 
de stokken, de storm:
 
als een arm waaraan iemand sjort.
 
Sommige kinderen ontdekken sprieten.
 
 
 
Dan wapperen Sovjetwitjes over de stad
 
en Romas Kalanta, negentien jaar en dood, wordt tot as geslagen,
 
tot minder dan prop.
 
Maar tot pop. Jarenlang nog opnieuw geboren, kinderen
 
sterven niet in kinderen,
 
opgloeiend embrio,
 
smeulend peultje,
 
eerste Litouwer
 
vulkaan.
[p. 43]

Kinderkaartjes

 
Duw je claxonbaby’s maar voor je uit, wolk van wandelwagen, dub-
 
belwild vlees all over the place, met dat geschreeuw van je als barbe-
 
cuetang om hun koppies. Dat jij nou precies zulke piepkleine plaats-
 
bewijsjes nodig hebt als wij en niet een stuk wapperkarton met ze-
 
ven stempels en identificatieplicht –
 
Waarom wilde je ze?
 
Waarom liet je hen opspatten inje tssss?
 
Tijdens wat voor nacht kwam er iemand roeren?
 
En hoe moet het als je ze niet meer beschuldigend voor je uit tillen
 
kunt? Als ze woorden leren die over dejouwe lappen en dan zijn het
 
er ook nog eens twee. Ga met me mee.
 
Ik heb een balkon en daar nemen we
 
ze ieder op een arm
 
en wijzen
 
koolmeesjes
 
aan.
 
Ik heb stilte genoeg voor een omkering.
 
Ik ben streng en alleen en ik smelt al bij een moedermeisje
 
in de verte van een trein.
 
Hoor je me niet?
 
Nou dan:
 
Boezembabe, hier moet je zijn!
[p. 44]

Stuur

 
‘Overal in de stad liggen kinderen platgevallen, verstrengeld in hun
 
fiets, moeders staan ernaast op hun swatch te kijken. Pleisters zijn
 
schaars en troost is iets voor gevorderden. We worden iets aanvaard-
 
baars en rap, want tijd is een klap op het asfalt en aandacht helpt
 
niemand aan geplakte banden. Kijk wie er onder je ligt, ja, dat is
 
diezelfde moeder, en op je? je eigen kind dat roept. Klem. Alleen
 
fietsen hebben een rem.’
 
 
 
Ik zit tegenover je.
 
Ik begrijp het niet,
 
Doe het nog eens, dat van die fietsen.
 
Maak er een redenering van, zal ik
 
halverwege zeggen: nee.
 
 
 
Ik rommel wel wat met het frame, ik
 
beweeg met je mee, of een soort slipcursus!
 
 
 
Ik haal je wel uit elkaar en schuif er
 
sleuteltjes tussen, ik geef niet op,
 
doe het nog eens en wat zijn
 
pleisters?
 
 
 
Sta dan op.
 
Pak mijn hand.
 
Mijn horloge groeit helemaal, helemaal
 
heen om jou.
 
Ja, ik heb je gehoord maar schakel me nou.
  • Thomas Benjamin De trap
  • Eva Gerlach Situaties
  • Erik Menkveld Brief aan John Coltrane
  • Arjan Peters in gesprek met P.F. Thomése ‘Dingen bestaan pas als ze worden verwoord’
  • Edward van de Vendel Gedichten
  • Arjen Duinker Gedichten
  • Eli Hamel Drie verhalen
  • Toine Moerbeek De narcist die geen narcist was
  • Willem Jan Otten Gedichten
  • Wim Hofman Gedichten
  • Esther Gerritsen De Ideale Bibliotheek: In mijn bibliotheek kan dat
  • Medewerkers aan dit nummer
Tweet

Lees de Tirade Blog

  • Shackletons einde

    (De wereld in stukken 20) Het is een omweg, maar doordat ik steeds bot vang wanneer ik een eiland opzoek in een van Boudewijn Büchs vier eilandboeken, realiseer ik me eens temeer hoe enorm de hoeveelheid eilanden eigenlijk is. (samen hebben ze 23 pagina’s eilandenregister.) Graag wil ik de lof zingen van deze vreemde reeks...
    Lees verder
  • Liefde spreiden

    Ze zeggen dat het niet uitmaakt hoeveel kinderen je hebt; dat ouderliefde niet opraakt of verdunt. Als dat klopt dan is liefde het enige in het ons bekende universum dat boven de natuurkundige wet van behoud van energie staat. Die wet stelt dat de totale hoeveelheid energie in een systeem constant blijft – energie kan niet worden...
    Lees verder
  • Het bos van de toekomst

    (De wereld in stukken 19) Twee aan elkaar grenzende en buitengemeen fascinerende landen op deze kaart: Suriname en Brazilië. In Suriname kwam ik een man tegen die gespecialiseerd was in slangen. Hij woonde in de jungle en de wereld van deze reptielen was alles voor hem. Er is waarschijnlijk geen kaart in deze reeks van...
    Lees verder
Tirade bloggers
  • Machiel Jansen

    Machiel Jansen blogt voor Tirade incidenteel over zaken die ‘Big Data’ raken. Hij leidt het Scalable Data Analytics-team bij SURFsara Amsterdam. Machiel is gepromoveerd op Knowledge Engineering en heeft in 2007 bij verschillende bedrijven en universiteiten aan SURFsara gewerkt.

  • Tim Veeter

    Tim Veeter

    Tim Veeter (1991) is acteur en schrijver. Hij studeerde af als Theaterwetenschapper aan de UvA en genoot diverse acteeropleidingen. In zijn schrijfwerk speelt hij met taal en legt de nadruk op het perspectief en de ontwikkeling van de personages. Zijn verhalen zijn vaak licht absurdistisch, maar toch herkenbaar. Tim is woonachtig in Amsterdam.

  • Jack de Boer

    Jack de Boer (1966) is leerkracht in het speciaal basisonderwijs. Zijn meer dan vijfentwintig jaar aan onderwijservaring heeft hij opgedaan in Amsterdam en Franeker, en vormt een belangrijke bron voor zijn schrijverschap.

    Zijn fraaie, essayistische  De gelukkigste klas toont wat het betekent basischoolkinderen door een jaar heen te begeleiden, op weg naar een betere toekomst.

     

Blog archief
  • 2023
    • juni
    • mei
    • april
    • maart
    • februari
    • januari
  • 2022
    • december
    • november
    • oktober
    • september
    • augustus
    • juli
    • juni
    • mei
    • april
    • maart
    • februari
    • januari
  • 2021
    • december
    • november
    • oktober
    • september
    • augustus
    • juli
    • juni
    • mei
    • april
    • maart
    • februari
    • januari
  • 2020
    • december
    • november
    • oktober
    • september
    • augustus
    • juli
    • juni
    • mei
    • april
    • maart
    • februari
    • januari
  • 2019
    • december
    • november
    • oktober
    • september
    • augustus
    • juli
    • juni
    • mei
    • april
    • maart
    • februari
    • januari
  • 2018
    • december
    • november
    • oktober
    • september
    • augustus
    • juli
    • juni
    • mei
    • april
    • maart
    • februari
    • januari
  • 2017
    • december
    • november
    • oktober
    • september
    • augustus
    • juli
    • juni
    • mei
    • april
    • maart
    • februari
    • januari
  • 2016
    • december
    • november
    • oktober
    • september
    • augustus
    • juli
    • juni
    • mei
    • april
    • maart
    • februari
    • januari
  • 2015
    • december
    • november
    • oktober
    • september
    • augustus
    • juli
    • juni
    • mei
    • april
    • maart
    • februari
    • januari
  • 2014
    • december
    • november
    • oktober
    • september
    • augustus
    • juli
    • juni
    • mei
    • april
    • maart
    • februari
    • januari
  • 2013
    • december
    • november
    • oktober
    • september
    • augustus
    • juli
    • juni
    • mei
    • april
    • maart
    • februari
    • januari
  • 2012
    • november
    • oktober
    • september
    • augustus
    • juli
    • juni
    • mei
    • april
  • 2011
    • december
    • november
    • oktober
    • september
    • juli
    • juni
    • mei
    • maart
    • februari
  • 2010
    • december
    • november
    • oktober
    • september
    • augustus
    • juni
    • mei
    • april
    • maart
    • februari
    • januari
  • 2009
    • december
    • november
    • oktober
    • september
    • augustus
    • juli
    • juni
  • 2000
    • januari
  • Tirade bloggers
  • Over Tirade
  • Honorering
  • Abonneren
  • Inzenden
Voorwaarden © 2019 Van Oorschot
  • Facebook
  • Twitter